ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ίσως να φταίει κι η Άνοιξη αλλά...σήμερα με κοιτούσαν πολλές κοπέλες. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτές τις μέρες νιώθω σαν κάτι να ανθίζει μέσα μου, ψυχικά και σωματικά. Κάθομαι στο πιάνο και με ελάχιστη εξάσκηση στη ζωή μου (τ'ορκίζομαι!), βγάζω Akira Yamaoka, τα δάχτυλα πάνε μόνα τους και παίζουν arpege, λες και μάθαινα χρόνια! Μου χτύπησε μια κοπέλα την πόρτα στο ωδείο ενώ έπαιζα κι όταν μπήκε, αναφώνησε: “Α, εσείς παίζετε; Τον δάσκαλο έψαχνα!”. Πώς είναι δυνατόν; Εγώ μόλις ξεκίνησα βιολοντσέλλο και σήμερα μ'έβαλε ο δάσκαλος να τον συνοδέυσω στο ΠΙΑΝΟ στον Κύκνο του Saint-Saëns! Δεν τολμούσα να διανοηθώ ποτέ, με έναν μονάχα μήνα εκμάθησης τσέλλο (και πιάνο μόνο όποτε τύχει και βρεθεί στα χέρια μου) να γίνω κομμάτι μιας σονάτας...και να παίζω και να γελάω κι ούτε καν να κοιτάζω τα πλήκτρα! Με το πόδι στο πετάλι, είχα γυρίσει στο δάσκαλο και γελάγαμε...κι εμένα τα χέρια μου πήγαιναν μόνα τους...σολ...τώρα λα...δεν ξέρω αν το'χετε νιώσει......κι έχω οράματα, φανταστικά οράματα! Οι ποιητές κι οι ζωγράφοι του Μεσαίωνα έβλεπαν ακόμα οράματα, αυτό δεν συμβαίνει πια...όμως εγώ, είτε ομιχλώδης νύχτα είναι είτε ηλιόλουστο πρωινό, αν βρίσκομαι στην φύση, αφήνω τα χρώματα να γεμίσουν τα μάτια μου, τις μυρωδιές να γεμίσουν τα πνευμόνια μου, το αεράκι να χαϊδέψει το πρόσωπό μου...και είναι ένα απερίγραπτο πράγμα, πώς να σας δώσω να καταλάβετε...; Φαντάζομαι ότι γυρνάω στον χρόνο και κάθομαι παρέα με τον Μπρούγκελ σ'ένα Ολλανδικό λιβάδι και μου δείχνει με νόημα χωρικούς που τρώνε λαίμαργα, τις αγρότισσες γυναίκες τους που τους κατσαδιάζουν για τους χοντροκομμένους τρόπους τους και γελάω με την καρδιά μου..........και σήμερα ένιωσα πως θέλω να μιλήσω σε κοπέλες...νομίζω πως όλοι αρέσουμε σε πολύ περισσότερο κόσμο απ'όσο νομίζουμε, αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Θα ήθελα να ξεκινήσω από ένα απλό γεια ή μια καλημέρα κι ας μείνει εκεί για αρχή. Δε νομίζω πως όλα θα καταλήξουν σε πρόταση ραντεβού- αν συνηθίσεις, αρχικά, να μιλάς σε ξένο κόσμο, θα έρθει κι η πρόταση αργότερα και φυσιολογικά. Και θα'θελα πολύ! Ένιωσα σήμερα αληθινή σωματική έλξη για τις γυναίκες! Και χάρηκα, γιατί είχα αρχίσει να πιστεύω ότι είμαι προβληματικός ή ανίκανος για τέτοιου είδους αισθήσεις....ξέρω όμως ότι έχω πάθος μέσα μου, παρά τη σοβαρή μου ιδιοσυγκρασία, γιατί τις λίγες φορές που θυμώνω, νομίζω πως αν βαρέσω το πόδι μου κάτω, η ρωγμή θα φτάσει μέχρι το από κάτω ημισφαίρο. Όμως...πόσο καιρό θυμάμαι ένα όνειρο που'χα δει στο λύκειο: τρεις νύμφες έπαιζαν μαζί μου βόλους κάτω από'να δέντρο κι εγώ ένιωθα μια τέτοια αγαλλίαση, μια τέτοια ασφάλεια...μια πλήρωση συναισθημάτων! Ααααχχ...θα'θελα να χαϊδέψω τον λαιμό της κοπέλας μου όπως σέρνω το δοξάρι πάνω απ'τις χορδές κι εκείνη να γείρει πάνω μου, όπως το τσέλλο που αναπαύεται στο στέρνο μου...και θα ήθελα να με φιλήσει, να μου πει: “Θέλω να κάνουμε έρωτα” και να το απολαύσουμε μόνοι μας...πιστεύετε πως θα γίνει; Εγώ ναι. Δικαίωμα στο όνειρο. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟΟΟΟΟ!!! :)