18.3.2015 | 14:21
EΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ
ετσι νοιωθω απ τον ιδιο μου τον ευατο.συζω αρκετα χρονιαυπαρχει αγαπη αλλα οχι ερωτας..ως συνηθως..εω σκεφτει να χωρισω αλλα δν εχω τν δυναμη να το κανω..εχω γινει πολυ κοτα..πολλες φορες νοιωθω να πνιγομαι..νοιωθω κενο κ τπτ δν μ ευχαριστει..το σεξ πια ανυπαρκτο..περασε καταθλιψη μρ κρισεις πανικου κ απο τοτε εχει πεσει παρα πολυ.δν εχει καθολου ορεξη κ δν εχει κ στυση..ουτε καν το πρωι..πηγε μια φορα σε ψυχολογο κ αυτο ηταν..μου ειπε θα το ξεπερασω μονος μου..του εχει μεινει ο φοβος..του εχω σταθει σε πολλα.κ εκεινος σε μενα.δν ειμαι αχαριστη..αλλα βλεπω οτι δν προσπαθει..κ αυτο μου τν δινει..νοιωθω οτι δν με σκεφτεται..ειμαι γυναικα με πολλες ορμες..ποσο θ αντεξω πια;;;;;;;;;;;δν ειναι μονο το σεξ το ξερω αλλα ειναι κ το σεξ..ενταξει απ τν αρχη ειχα δει οτι δν τρελλαινοτανε με τν ιδεααλλα κατι γινοτανε..δν ξερω ειμαι πολυ μπερδεμενη κ κουρασμενη..θελω ν ανοιξω τα φτερα μου κ κατι με κραταει.τι ;;μαλλον εγω..σκεφτομαι το μετα κ φοβαμαι..τον αγαπαω αλλα πως θα συνεχισουμε ετσι;;γιατι να σκεφτομαι μονο εγω τους αλλους κ οχι οι αλλοι εμενα ρε γμτ;;;γιατι να προσπαθω παντα εγω;;;ενας ψυχολογος μου φαινετε θα μου ηατν χρησιμος τωρα....