ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γεια σας...εδω και 2 εβδομαδες εκανα τη χειροτερη επιλογη στα επαγγελματικα μου κ απο τοτε δεν μπορω να συνελθω..μ χει γινει εμμονη ιδεα,φερνω στο μυαλο μου συνεχεια το ολο σκηνικο,το ποσο λαθος το χειριστηκα και οτι κατεληξα χωρις απασχοληση.υπαρχουν εναλλακτικες ομως δεν ειναι το ιδιο ικανοποιητικες..βρεθηκα σε συγχυση και απερριψα μια πολυ καλη ευκαιρια αλλα τωρα ειναι πολυ αργα.περα απ αυτο αισθανομαι πολυ χαλια γενικα..εφυγα απο μια σχεση μετα απο 4 χρονια γιατι ενω τον ηθελα τρελα,η κατασταση δεν τραβουσε.φανηκα δυνατη να φυγω ομως η αδυναμια μου με οδηγει πισω..δεν υπαρχει ενδεχομενο επανασυβδεσης..δεν θελει με τιποτα..νιωθω παλι στο πουθενα,πριν ενα χρονο ειχα επισκεφθει ψυχιατρο λογω εντονου αγχους κ κρισεων πανικου..τωρα δεν νιωθω οτι ερχεται η ιδια καταιγιδα ομως νιωθω στο πουθενα..δεν εχω ορεξη για τιποτα,δεν μπορω να ασχοληθω με κατι κ να μ ευχαριστει,εχω τασεις φυγης κ νιωθω οτι τιποτα δεν εχει νοημα..σε καθε τομεα ειμαι χαλια.το προβλημα ειναι οτι ετσι τα βλεπω εγω,καταλαβαινω οτι τα πραγματα δεν ειναι ασχημα γιατι σε καθε τομεα εχω καποιες επιλογες ομως το μυαλο μ παλι μ παιζει περιεργα παιχνιδια κ νιωθω πως δεν αντεχω παλι τα ιδια.θελω να επισκεφθω καποιον ειδικο να συζητησουμε για ολη μ τη ωη,θελω να καταλαβω απ που κουβαλαω ολα αυτα τα ψυχολογικα...αντικειμενικα δεν μ λειπει τπτ αλλα μεσα μ νιωθω οτι δεν εχω τιποτα απολυτως.η μαμα μ μου λεει οτι ειμαι πολυ δυσκολος ανθρωπος κ τα θελω ολα οπως τα θελω,εγω απλα νιωθω δυστυχισμενος κ μετανιωμενος ανθρωπος