22.3.2015 | 19:38
...
Τώρα κατάλαβα τι συμβαίνει. Τώρα κατάλαβα, πως αυτό που φοβόμουν στην πραγματικότητα, ήταν το ότι κάποιος πραγματικά ενδιαφέρθηκε για μένα. Για μένα σαν άνθρωπο, σαν μυαλό και σαν χαρακτήρα. Είχα τόσο συνηθίσει στους επιφανειακούς ανθρώπους, το επιφανειακό και πρόσκαιρο ενδιαφέρον, στα δήθεν όμορφα λόγια που λέμε οι άνθρωποι για να πετύχουμε τον σκοπό μας, που όταν συνειδητοποίησα την επιμονή με την οποία με διεκδικούσες, τρόμαξα. Δε ξέρω γιατί αντέδρασα έτσι και δε ξέρω γιατί σε απομάκρυνα τόσο βίαια. Ήμουν αρκετά αχάριστη και χαζή, υποθέτω, ε; Μάλλον ναι.Ξέρω πως μπορώ να γυρίσω και ξέρω πως ένα μήνυμα αρκεί για να επακτήσω την επαφή μας, αλλά δεν θα το κάνω. Δεν μου αξίζει και δεν σου αξίζει. Γιατί εγώ είμαι αυτή που πρέπει να μάθω πρώτα να εκτιμώ όσα αξίζουν και γιατί εσύ αξίζεις κάτι καλύτερο από κάποια σαν και μένα. Ελπίζω να είσαι πραγματικά χαρούμενος και κάποια στιγμή να καταφέρεις να ρίξεις αυτή την άμυνα που έχεις χτίσει για να προστατεύεσαι, γιατί είσαι πολλά παραπάνω από όσα δείχνεις στον κόσμο. Τουλάχιστον αυτό, πρόλαβα να το καταλάβω.