ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια εξομολόγηση στον άνθρωπο που με κέρδισε με το περιεχόμενο του.Την τὀσο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα του.Που δεν τον έχω δει ποτέ μου από κοντά και παρόλα αυτά τον είχα στο μυαλό μου συνέχεια. Γιάννης.Ακόμα όταν ακούω αυτό το τόσο σύνηθες όνομα μου έρχεται η εικόνα σου.Όλα τα λόγια σου.Όλες τις νύχτες που σκεφτόμουν ότι η Ρόδος δεν είναι νησί.Ό,τι η θάλασσα ειναι δρόμος και ότι ανά πάσα στιγμἠ μπορούσα να έρθω να σε βρω.Όταν όμως έφτασε αυτή η στιγμή ,ὀταν ήρθα στην Αθήνα εσύ εξαφανίστηκες. Και μετά εξαφανίστηκα και εγώ. Σε διέγραψα οριστικἀ.Χωρίς εξηγἠσεις.Εσύ το επέλεξες.Δεν πρόλαβα να σε ερωτευτώ .Αλλά πρόλαβα να σε χαράξω στο μυαλό μου.Ακόμα και αν εσύ δεν το έκανες ,δεν πειράζει...Καλά να περνάς και σου εύχομαι ό,τι καλυτερο.Ελπίζω να με θυμάσαι να χαμογελώ και να γελάς.Ακόμη και αν δεν μου χάρισες εσύ τελικά αυτο χαμόγελο.Μια εξομολὀγηση που δεν θα δεις ποτέ σου.Mην ξεχάσεις ποτέ σου πως αν βρεθούμε τυχαία ,μου χρωστάς μια εξήγηση.Μόνο ζητάω τίποτα άλλο, τρελούλη....