ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαίναμε για 4 μήνες... Στην αρχή ήταν όλα τόσο καλά και όμορφα,ουσιαστικά ήμουν το κέντρο της προσοχής του...Όμως σιγά-σιγά άρχισε να απομακρύνεται,το ένιωθα,το καταλάβαινα και εγω προσπαθούσα να είμαστε καλά... Υπήρχαν πράγματα τα οποία μου έκρυβε πλέον,σχέδια που έκανε και εγω δεν υπήρχα μέσα σε αυτά,να είμαι δίπλα του και να είμαι αόρατη....Να σας πω ένα περιστατικό: κανονίσαμε 2 διήμερα όπου στο πρώτο απλά ξεράθηκε στον ύπνο και δεν ξυπνούσε με τίποτα ότι κι αν έκανα,λέγοντας την δικαιολογία ότι ήταν κουρασμένος και δεν περίμενε να κοιμηθεί τόσο πολύ(τον καταλαβαίνω εν μέρει επειδή έχει περίεργα ωράρια αλλά θα μπορούσαμε να κανονίσουμε 2ημερο για άλλη μέρα) και στο δεύτερο και τελευταίο ήμουν αόρατη για αυτόν και με ''έβλεπε'' μόνο για το σεξ..... Μίλαγε συνολικά 2 ώρες μέσα στο διήμερο με τον κολλητό του,έλεγε να κανονίσουν 2-3 μέρες για να πάνε κάπου για μπάνια...Φυσικά του είπα ότι τον νιώθω απόμακρο και ότι θέλω να έχουμε περισσότερη επικοινωνία και να κάνουμε περισσότερα πράγματα μαζί όπως στην αρχή,για να πάρω σαν απάντηση πως ότι κάναμε στην αρχή το κάνουμε και τώρα στο ίδιο επίπεδο που ΔΕΝ είναι στο ίδιο επίπεδο όμως! Και μετά απλά έγινε το ''αποχαιρετιστήριο σεξ'' χωρίς να ξέρω ότι πολύ πιθανόν να μην τον ξαναδώ. Δεν σας κρύβω πως τότε ένιωσα πως απλά με πήδηξε έτσι για την πλάκα του..Το θέμα είναι ότι μετά από αυτήν την τελευταία μέρα,αυτός απλά εξαφανίστηκε. 3 μηνύματά μου έμειναν αναπάντητα και ο κύριος,άφαντος. Γιατί να μην μου πει το πρόβλημα,είτε ότι βαρέθηκε,είτε ότι ξενέρωσε,είτε ότι έχει βρει κάτι άλλο αλλά απλά να εξαφανιστεί; Τόσο αντρίκιο είναι αυτό,δλδ.; Και ας μου έλεγε τι παράπονο έχει και μετά ας μου έλεγε τέλος ή έστω να μου έλεγε το τέλος,ούτε θα φώναζα,ούτε θα έκλαιγα και θα παρακάλαγα να είναι μαζί μου από την στιγμή που δεν θα ήθελε απλά θα το δεχόμουν. Το τελευταίο μήνυμα που του έστειλα, έγραφα πως θα ήταν πιο αντρίκιο να πει τέλος και όχι απλά να εξαφανιστεί και πως δεν θα τον ξαναενοχλήσω και φυσικά δεν πήρα καμία απάντηση...Έχουν περάσει ήδη 10 μήνες από την τελευταία φορά που τον είδα και ενώ στην αρχή ήμουν χάλια,τώρα πλέον εχω ηρεμήσει κάπως αλλά θα με τρώει για πάντα το γιατί...Γιατί να μην μου πει τι έφταιξε και απλά να εξαφανιστεί; ΓΙΑΤΙ; Υπάρχει και στο μυαλό μου η σκέψη να είχε βρεί κάτι άλλο και να ήταν παράλληλα και με εμένα...Δεν είχα μάτια για άλλον,δεν ποθούσα άλλον,ήθελα μόνο αυτόν..Ήμουν σίγουρη για την επιλογή μου δλδ. για αυτόν επειδή το να δημιουργήσεις μια σχέση είναι επιλογή και των δυο,είχα πίστη και εμπιστοσύνη στον εαυτό μου αλλά... Φίλες μου,μου λένε πως είμαι τυχερή επειδή φάνηκε τι τύπος είναι στους 4 μήνες και δεν έχασα περισσότερο χρόνο από την ζωή μου,πως είναι ανασφαλής και δειλός που απλά εξαφανίστηκε αλλά δεν ξέρω αν όντως ισχύει αυτό και δεν μου το λένε επειδή είναι φίλες μου και με αγαπάνε και έτσι είναι με το μέρος μου....Ξέρω ότι θα ξαναερωτευτώ,ότι θα ξαναδοθώ,ότι θα υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θα κάνει τα πάντα για μένα και όχι μόνο μέχρι να με κατακτήσει αλλά ελπίζω να μην εχω καταστραφεί συναισθηματικά μέχρι τότε και δεν πιστεύω τίποτα και κανέναν από φόβο ότι θα εξαφανιστεί και αυτός.