ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικά, από ό,τι έχω καταλάβει το ότι οι γυναίκες γκρινιάζουν μέσα σε μία σχέση για το χρόνο που περνάνε μαζί με τον σύντροφό τους (ο οποίος κρίνεται μη αρκετός) είναι κάτι που τους άντρες τους χαλάει.Λογικό - ούτε εμένα μου αρέσει η γκρίνια.Λιγότερο όμως από αυτό ακόμη, μου αρέσει να με φέρνει ο άλλος σε θέσει που αναγκάζομαι να γκρινιάξω (χωρίς υστερίες πάντα, ήρεμα και πολιτισμένα, απλά να λες το παράπονό σου, αλλά και αυτό γκρίνια είναι, ας μην γελιόμαστε)Γιατί όντως αυτό είναι ένα θέμα... Το να προσαρμόζω εγώ ολόκληρο το πρόγραμμά μου για να βολέψω τον κύριο (από την στιγμή μάλιστα που ο χρόνος μου είναι πιο περιορισμένος από τον δικό του) είναι κάπως...Όταν κιόλας αυτό δεν εκτιμάται και εγώ μένω μαλάκας μου την δίνει στα νεύρα όσο δεν πάει...Αλλά το θέμα δεν είναι πόσο προσαρμόζομαι εγώ, ή πόσο ο άλλος δεν το κάνει... το θέμα παραμένει ένα: πόσο χρόνο θέλω εγώ να τον βλέπω και πόσο θέλει εκείνος.Οι πράξεις μαρτυρούν περισσότερα και οι δικές του λένε ότι δεν καίγεται να περνάμε πολύ χρόνο μαζί. Δεκτό και σεβαστό, επίσης.Δε θα ξαναμιλήσω για αυτό, ούτε θα κάνω κάποια μομφή για το ότι προσπαθούσα παραπάνω. Μπέσα.Αλλά ούτε θα επιτρέψω να με κάνει κάποιος να αισθάνομαι άσχημα που θέλω να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί, λες και είμαι μαλάκας. Το πρόγραμμά σου, το δικό μου.Δε θα βγαίνω από το δρόμο μου για να χωράω στο πρόγραμμά σου όποτε σε βολεύει. Δε θα κάθομαι ξύπνια μέχρι τις 2 ενώ έχω πρωινό ξύπνημα για να σε περιμένω και να κοιμηθούμε μαζί.Τέρμα οι καλοσύνες, πια. (ουφ, νιώθω απελευθερωμένη!)