ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπροστά σε αυτό το έρεβος στεκόμαστε να αναζητάμε μια λογική και ειλικρινή συμπεριφορά στις σελίδες της lifo… κιόλας 34 με την αγωνία και την απορία πώς το αυτονόητο έγινε τόσο δύσκολο και δυσεύρετο. Η απλή και ουσιαστική επικοινωνία έχει γίνει ιστορία επιστημονικής φαντασίας… και αν δεν επικοινωνήσεις πώς θα νιώσεις και αν δεν νιώσεις πώς θα μοιραστείς; Καταντήσαμε να περιφερόμαστε λαμπεροί και ατσαλάκωτοι μέσα στις γυάλες μας σέρνοντας την προκρούστια κλίνη μας προσπαθώντας να τα φέρουμε όλα στα μέτρα μας… αντιμετωπίζοντας αλλήλους σαν αξεσουάρ ή προϊόντα μιας χρήσης (έστω με ημερομηνία λήξης) χωρίς να ξύνουμε καν την επιφάνεια αφού και η δικιά μας έχει γίνει πλέον αδιαπέραστη. Κοχλάζουμε μέσα μας σαν νεογέννητοι πλανήτες και αντί να λαχταράμε να κατοικηθούμε προτιμάμε να περιφερόμαστε στο σκοτάδι με την ψευδαίσθηση ότι θα γίνουμε αστέρια και κάποιοι κάποτε θα μας δείξουν με το δάχτυλο.Δεν σε χρειάζομαι για να ζήσω και αν πεθάνω αύριο θα πεθάνω με χαμόγελο… δεν χρειάζομαι την αγάπη σου έχω αγαπήσει και έχω αγαπηθεί και θα συνεχίσω να αγαπάω και να αγαπιέμαι, δεν χρειάζομαι την φιλία σου έχω φίλους αδελφικούς και φίλους και φιλαράκια δεν χρειάζομαι την αναγνώριση ούτε την εκτίμηση σου προοδεύω και εξελίσσομαι πατώντας στα πόδια μου με τις δυνάμεις μου χωρίς να μου έχει χαριστεί τίποτα. Δεν σε χρειάζομαι, είμαι ολόκληρος από προσπάθεια και από τύχη. Σε έχω ανάγκη… ανάγκη να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ γιατί μόνο με τους ανθρώπους ανασαίνω αγαπάω γελάω αγγίζω χορεύω δουλεύω ονειρεύομαι εύχομαι και ελπίζω… μόνο με τους ανθρώπους γίνομαι άνθρωπος και εγώ. Δεν σε χρειάζομαι, σε έχω ανάγκη ρε και μου λείπεις!!!Δημήτρης