28.3.2015 | 18:17
Σιχαθηκα τη ζωη μου
1 χρονο ξερω πως η μητερα μου απαταει τον πατερα μου.Πριν απο κανενα μηνα το ποτηρι ομως ξεχειλισε δεν αντεξα και του τα ειπα ολα.Καταπιεζομουν καιρο για να μην χαλασω την οικογενεια, της ειχα πει να το σταματησει αλλα αυτη δεν με σεβαστηκε ποτε, μου αραδιαζε το ενα ψεμα μετα το αλλο ωσπου ακομα και ο αδερφος μου 10 χρονων ειδε τα μυνηματα και απορησε.. Επειτα εκεινη με κατηγορησε στον πατερα μου ο οποιος συμφωνει πως αν χωρισουν θα εχω και εγω μεριδιο στην κατασταση που θα δημιουργηθει..Την διεγραψα απο ολα τα μεσα επικοινωνιας δεν θελω καμια επαφη μαζι της πλεον. Ο πατερας μου ισως και να νομιζει πως θελω να τους κανω να χωρισουν με αυτα που του λεει.Δεν φτανει μονο αυτο, μενω μονη μου εξωτερικο και δεν εχω ανθρωπο διπλα μου εκτος απο το αγορι μου. Απο Ελλαδα μου εχουν κοψει τα τηλεφωνα και ειμαι εντελως μονη μου αν τυχει κατι, δεν νιωθω καν ευπροσδεκτη να γυρισω Ελλαδα.Για αυτο τον λογο δεν θα κατεβω το Πασχα οποτε λειπω περιπου ενα χρονο συνεχωμενα τωρα.Στην σχολη μου κανουν συνεχως ρατσιστικα σχολια και με αποφευγουν ολοι. Απο φιλες και φιλους, κανενας.Νιωθω τοσο ασχημα, ωρες ωρες αισθανομαι πως αν πεθαινα ισως ηταν καλυτερα. Ειμαι 19 χρονων και εχω ηδη φτασει να σιχαινομαι την ζωη μου.Αυτα, θα παω σε ειδικο αλλα ηθελα καπου να τα βγαλω απο μεσα μου στην μητρικη μου γλωσσα.Να ειστε ολοι καλα.