ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες ο συντροφος μου (ειμαστε 4 χρονια μαζι) μου ειπε πως λογω του διαταραγμενου οικογενειακου περιβαλλοντος που μεγαλωσε, και εξαιτιας αυτου του πραγματος, σκεφτεται πως ισως να μην κανει οικογενεια. Γενικα με αγαπα πολυ, με προσεχει, ειναι ειλικρινης και ποτε δεν μου λεει ψεμματα(τσεκαρισμενο). Εγω αποφασισα να του πω οτι με προβληματιζει αυτο που ειπε, και πως δε θελω να κρυφτω πισω απ το δαχτυλο μου, θελω να κανω μαζι του οικογενεια αν συνεχισουμε να ειμαστε μαζι και καλα, καποτε, στο μελλον. Και πως με πληγωσε αυτο που ειπε πως δε θελει οικογενεια. Και ψυχραιμα του ειπα τα εξης 2 πραγματα : 1)Σε μια σχεση, οταν δεν υπαρχει ταυτιση στον οραματισμο του κοινου μελλοντος του ζευγαριου, υπαρχει προβλημακαι 2) το γεγονος οτι ειναι 4 χρονια μαζι με μια γυναικα, και παρολα αυτα ειναι κοντα στο να μην κανει ποτε οικογενεια, ισως δειχνει οτι δεν ειμαι καταλληλη γι αυτον, γιατι θα του ενεπνεα κατι τετοιο αλλιως.Νευριασε, και τον παρεξηγησα ειπε, γτ εκεινος ελεγε πως μονο η οικογενεια του θα φταιγε για μια τετοια αποφαση (να μην κανει οικογενεια), και πως δεν το εννοουσε 100%, απλα οτι τα σεναρια να κανει, ή να μην κάνει οικογένεια στη ζωή του, για κείνον είναι 50-50. Τί πιστεύετε?