ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έβρισα αυτήν, αυτόν και έκλαψα.. Έκλαψα τόσο τη μέρα που μου είπαν ότι η «φίλη»μου έκανε κάτι μαζί του... Θύμωσα όσο λίγες φορές.. Θυμήθηκα τα παλια, την πρώτη φορά που χωρίσαμε, που πήγε μαζί του και μετά με δάκρυα ζητούσε συγγνώμη. Και τη συγχώρησα, μωρά παιδιά γυμνασίου-λυκείου ήμασταν. Συγχώρησα και αυτόν και ήμασταν μαζί χρόνια. Ήμουν δίπλα της στα δικά της δάκρυα, στον πόνο της τη βοηθούσα. Ήμουν εκεί όταν χώρισε με τον «μεγάλο της έρωτα», στα λόγια και στις πράξεις. Ήταν εκεί στο δικό μου χωρισμό. Πως τολμησε; Σε μενα που Έκλαιγε.. «πώς πίστεψες ότι θα στο έκανα αυτό;;» έκλαψε και αυτή «καταλαβαινω το ποσο εχεις θυμωσει εγω θα εκανα χειροτερα αν μου ελεγαν κατι τετοιο αλλα δεν εκανα τιποτα, πως ειναι δυνατον;; Ειμαι εγω τετοια;»,και αγκαλιές και κλάματα... «πώς ειναι δυνατον να το σκεφτηκα, συγγνωμη...»Και μια βδομαδα μετα αυτοι οι δυο μαζι... Δεν εχω νιωσει μεγαλυτερη αηδια. Αηδια και μονο!! Πρώτη φορά ένιωσα έτσι στη ζωη μου! Περίμενα ότι θα έκλαιγα, θα ζήλευα, τέτοια είμαι! Αλλά αυτή τη φορά γέλασα! Γέλασα τόσο πολύ! Μέ ένα γέλιο άσχημο. Γέλασα με εσένα, με τα ψέμματά σου, γέλασα που απέδειξες με τις πράξεις σου οτι έλεγες πριν λίγες μέρες! «Ξέρω τι σήμαινε για 'σένα, τι είμαι, καμία πουτάνα;» Γέλασα.. :) Ι.