ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρωινό ξύπνημα. Σπάνιο επειδή συνήθως ξημερώνω μέχρι το πρωί. Η τυπική μέρα μου ξεκινάει σερφάροντας χωρίς να ψάχνω κάτι συγκεκριμένο στο ίντερνετ, έπειτα λίγη προετοιμασία για το μεταπτυχιακό και μετά ο δρόμος για τη σχολή. Τώρα που έκλεισαν τα πανεπιστήμια και ξέμεινα μόνος εδώ, καιρός να ασχοληθώ με τις εργασίες μέχρι να έρθει η Παρασκευή να επιστρέψω σπίτι και να δω φίλους, συγγενείς κτλ.Όλα αυτά τα χρόνια είχα συνηθίσει να έχω τα πάντα δεδομένα αλλά τώρα που νιώθω την μοναξιά, μου είναι λίγο δύσκολο να την διαχειριστώ και αυτήν ως δεδομένη. Όλα αυτά τα χρόνια που ήμασταν μαζί κανόνιζα τον ελεύθερο μου χρόνο μαζί σου. Ήξερα πως ακόμα και αν δεν κανονίσουμε μαζί τουλάχιστον κάποια επόμενη μέρα θα είμαστε μαζί. Ότι αν χρειαζόμουν θα σε έπαιρνα τηλέφωνο, θα μιλούσαμε και θα έκανες κάθε έγνοια μου να φύγει. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να σου καλύψω τις προσδοκίες επειδή έχω και εγώ τα περίεργα κολλήματά μου. Σε ευχαριστώ όμως για όλα όσα μου προσέφερες, που με έκανες καλύτερο άνθρωπο, που με βοήθησες να μάθω τον εαυτό μου, που μου χάρισες αυτά που χρειάζεται κάποιος για να νιώσει χαρούμενος. Όμως τώρα που είμαστε χώρια νιώθω πως είμαι σε μια περίοδο αποθεραπείας και πρέπει να σε αποβάλλω από μέσα μου. Το ξέρω ότι ούτε και για εσένα είναι εύκολο και αν και μου κάνει κακό προσπαθώ να ψάχνω να βρω τι κάνεις και πως περνάς. Το γεγονός ότι και εγώ σου λείπω αλλά δε γίνεται να είμαστε μαζί με στενοχωρεί ακόμα περισσότερο. Πρέπει να το κόψω αλλά δε μπορώ. Καλύτερα όμως χώρια. Σε αγαπώ. Θέλω το καλό σου. Αφού δεν μπορώ να στο προσφέρω εγώ, εύχομαι να το βρεις από αλλού και να πραγματοποιήσεις όλα σου τα όνειρα. Συνέχεια αυτές οι σκέψεις περνάν απ’το μυαλό μου και δυσκολεύομαι να τις αποχωριστώ. Ξεκινάω να ασχοληθώ με τις εργασίες, αλλά με τι μυαλό; Ακόμα και αν έχουν περάσει τόσοι μήνες, παρόλο που δεν νιώθω το αρχικό στάδιο του χωρισμού, νιώθω ότι κάτι μου λείπει. Κάπου έχω αφήσει κάτι. Βλέπω ένα ζευγαράκι να περνάει έξω από το παράθυρο μου και ξαφνικά περνάν όλες οι όμορφες στιγμές απ’το μυαλό μου. Θέλω τόσο πολύ να αγγίξω έναν άνθρωπο αλλά δεν μπορώ. Ότι μου παρουσιάζεται νομίζω πως θα το πληγώσω ή θα με πληγώσει. Θέλω ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά να κρυφτώ μέσα της. Αυτό το κενό μόνο κάποιος άνθρωπος μπορεί να το γεμίσει. Αλλά φοβάμαι. Νιώθω ενοχές, ενώ δεν έχω κάνει κάτι κακό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς, μόνο να το νιώσω. Θέλω τόσο πολύ να γεμίσω τη μέρα μου με ένα χαμόγελο. Ζηλεύω το ζευγαράκι που πέρασε. Ζηλεύω που ζουν όλα όσα δίνουν περισσότερο νόημα στην μέρα τους.Θέλω να νιώσω τη στιγμή που γίνεσαι ένα με τον άλλο. Καταλήγω να ψάχνω τσόντες. Όχι δεν είναι η αγαμία που με έχει φάει. Είναι και αυτή δηλαδή αλλά ψάχνω να βρω αυτό που δύο άνθρωποι γίνονται ένα. Αφού τελειώσω και η μουσική συνεχίζει να παίζει νιώθω τελικά χειρότερα.Να ξεκινήσω την εργασία για την σχολή ήθελα. Μόνο αυτό δεν έκανα και σίγουρα αυτό δεν έχω διάθεση να κάνω. Δεν με χωράει το σπίτι. Θα περάσουν οι μέρες και θα λέω τι μαλάκας είμαι, είχα τόσο χρόνο και τον άφησα ανεκμετάλλευτο.Που θα πάει; Θα με ξαναβρώ κάποια στιγμή.