ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθώντας να θυμηθώ τη ζωή μου πριν από σένα, έπεσα πάνω σε κάτι παιχνίδια και χτύπησα το μικρό δάχτυλο του αριστερού μου ποδιού. Και σε κάτι άλλες σχέσεις που μεσολάβησαν, πέρασαν αλλά ποτέ δεν ακούμπησαν, όπως έκανες εσύ. Είναι, βλέπεις, δύσκολο να συναντήσεις τον εαυτό σου μια μέρα τυχαία στο δρόμο, για δεύτερη φορά στην ίδια ζωή. Αν το πάθεις μικρός, δε, την πάτησες. Θα ψάχνεις, θα ψάχνεις, θα ψάχνεις αλλά δε θα βρίσκεις τίποτα. Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ ώρες ώρες με μισώ. Κι όσο κλισέ κι αν ακούγεται, αν δεν μπορέσεις να τα βρείς με σένα τον ίδιο και να σε αγαπήσεις, δεν μπορείς να αγαπήσεις κάποιον άλλον. Τουλάχιστον όχι με τρόπο υγιή και βιώσιμο. Κι αν ο άλλος φέρνει τόσο πολύ σε σένα, νομίζεις ότι αν τον αγαπάς με όλο σου το είναι, κι αν δώσεις και το περίσσευμα της αγάπης που ήταν προορισμένο να στραφεί προς τα μέσα, θα αποκατασταθεί η ισορροπία και θα είσαι χαρούμενος.Άκου με, για να μαθαίνεις κι εσύ, γιατί.. λίγο πολύ... τα ίδια προβλήματα έχουμε εμείς οι δυο. Δε γίνεται αυτό. Πρέπει να αγαπήσουμε επιτέλους τους εαυτούς μας, να τους γνωρίσουμε, να τους προσέξουμε.Κάποιοι -εσύ για παράδειγμα- δεν μπορούν να αγαπήσουν πραγματικά, κι όλο μπερδεύονται και "αγαπάνε" λάθος κόσμο. Και κάποιοι άλλοι -εγώ για παράδειγμα- αγαπάνε τόσο πολύ, που χάνουν τον εαυτό τους τελείως μέσα στον χείμαρρο των συναισθημάτων που βγαίνει ορμητικά από μέσα τους. Έτσι, σ'αφήνω, εκατό χρόνια ή μια μέρα -ποιός ξέρει- μετά, μόνο σου. Στάσου στα πόδια σου. Θα προσπαθήσω να το κάνω κι εγώ, κι ίσως κάπου κάποτε ξανασυναντηθούμε, και ίσως ίσως, τότε να είμαστε αρκετά διαφορετικοί, ώστε να μπορέσουμε να αντέξουμε το πολυπόθητο "μαζί" μας.Η Π. σου