ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα και ευχαριστώ που μ ' ακούτε εξαρχής. Είμαι 19 και είμαι συναισθηματικά νεκρή. Πριν 3 χρόνια είχα μία σχέση με ένα παιδί με το οποίο ήμουνα full ερωτευμένη όταν τελικά με χώρισε εκείνος γιατί βαρέθηκε. Από τότε έκανα κι άλλες σχέσεις αλλά και να χώριζα δεν πληγωνόμουνα ιδιαίτερα. Η ειρωνία είναι πως το παιδί ήξερε πως με όποιον κι αν ήμουνα αν μου έλεγε να ήμασταν μαζί θα γύριζα. Έκανα τα πάντα βγήκα , ήπια, πέρασα καλά αλλά ακόμα τον σκέφτομαι. Έκλαιγα θυμάμαι κάθε μέρα επί μήνες αλλά ήμουνα πολύ περήφανη και δεν του έλεγα κάτι γιατί έβλεπα ότι δεν με θέλει πια. Μίσησα αυτόν, μίσησα και τον εαυτό μου γιατί πίστευα ότι δεν ήμουν αρκετή. Σύγκρινα τον εαυτό μου με τα άλλα κορίτσια που είχε και έλεγα πως θα έδινα τα πάντα για να είμαι στην θέση τους. Όλο αυτό τον καιρό, αυτός ήταν ναι μεν αλλά...μου έδινε ελπίδες και μετά τις έπαιρνε πίσω. Όλο αυτό με πλήγωσε τόσο πολύ και με θύμωνε αφάνταστα ώσπου μία μέρα έκαψα ένα δώρο που του είχα πάρει και κάτι άλλα πράγματα που μου τον θύμιζαν. Προσπάθουσα να τον πλησιάσω αλλά όταν μου έλεγε δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, δεν θέλω να σου κάνω και άλλες μαλακίες, έχανα τον έλεγχο. Σήμερα δεν θέλω να είμαι ξανά μαζί του απλά υπάρχουν φορές που μου λείπει και νιώθω ένα κενό που δεν μπορεί να μου το γεμίσει κανένας. Άλλες φορές πάλι σκέφτομαι ότι έκανα ότι μπορούσα. Μήπως πρέπει να επισκεφτώ έναν ειδικό ;;