ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κακά ψέματα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει μόνος. Όλοι οι (λίγο πολύ ψυχικά υγιείς) άνθρωποι διαλέγουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να έχουμε κάποιον απέναντι, να είναι ο καθρέφτης μας, η ισορροπία μας ή και ο "αντίπαλος" μας. Ακόμα και όσοι διαλέγουν να έχουν κατοικίδια στην ζωή τους είναι για να βρουν αυτήν την "δυαδική" ισορροπία. Ότι κάποιος υπάρχει από την άλλη πλευρά (κι ας μη μιλάει σε περίπτωση του κατοικίδιου) για να μην αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μόνο. Γι' αυτό όταν δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος απέναντι δυσανασχετούμε. Γι' αυτό υποφέρουμε τόσο από μοναξιά. Ακόμα κι αυτοί που αλλάζουν συνεχώς ερωτικούς συντρόφους ή κάνουν πολλά one night stand χρειάζονται τον άλλον απλά δεν θέλουν τις ευθύνες που έχει μια κανονική σχέση. Κι οι παντρεμένοι ή όσοι είναι σε μακροχρόνιες σχέσεις καμιά φορά βρίσκονται σε αδιέξοδο γιατί ο άλλος πια έχει γίνει τόσο οικείος που δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του απέναντι όπως θέλαν στην αρχή. Κι έτσι ή μένουν σε κάτι που ο άλλος είναι απών ή βρίσκουν έναν άλλο άλλον. Οι πιο επικίνδυνοι πάντως είναι αυτοί που δηλώνουν πως μια χαρά είναι μόνοι τους. Εκεί υπάρχει πρόβλημα σοβαρό. (ξέρω, έχω έμπνευση σήμερα αλλά για να μην το κάψω εντελώς σας φιλώ και πάω μια βόλτα -μοναχική κατ' ανάγκη προς το παρόν)