ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

νοιωθω μονος..και ειμαι μονο 19. ειμαι κουρασμενος και νυσταζω συνεχεια..ολη την ωρα γκρινιαζω και μου το λενε οι φιλοι μου...κοιταω το μαξιλαρι μου διπλα και δεν ειναι καποιος-α να κοιμηθουμε αγκαλια..ποσο μου λειπει η αγκαλια οταν κοιμασαι το βραδυ...ειμαι σε μια δραμτικη σχολη αναιβαζουμε παρασταση και παραλληλα ειμαι και σε ενα φεστιβαλ...σπουδαζω νομικη αθηνα..τα καταφερα..πρωτο ετος...μενω μονος μου..ειμαι αναιξαρτητος...ψαχνω για δουλεια...κανω μαθηματα φωνητικης...η μαμα μου εχει καρκινο...τοσα πολλλα που θα μπορουσαν να με γεμισουν με οποιο τροπο και ομως νοιωιω τοσο κενος...δεν βρισκω τιποτα ουσιαστικο στη ζωη μου....εκνευριζομαι που μου λειπει ο ερωτας...δεν θελω να με πιανουν κρισεισ απο τα 19. τι παθαινω; ειμαι εμφανσημος...ειχα σχεσεις...τοση ομως επιφανεια...με το που βρω κατι πιο σοβαρο και ουσιαστικο γινομαι ψυχοτικος και ετσι διωχνω τον αλλον απο διπλα μου...αγορια-κοριτσια...χεστηκα για τον οποιοηποτε σχολιασμο περι αμφισεξουαλικοτητας....θελω να παω στη θαλασσα απογευμα..και θελω να δω μνμ οτι καποιος με νοιαζεται...νοιωθω μονος..