ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι το παιδι που κοροιδευατε για τα σπυρακια του.Το παιδι που δεν πηγε ποτε σε μια σχολικη εκδρομη,ναι εγω που ποτε δεν βγηκα ποτε σε κλαμπ με τους συμμαθητες μου,εγω ο αντιπαθιτικος που καθομουν τελευταιο θρανιο μονος, που για τους μισους δεν υπηρχα και για τους αλλους μισους ημουν ο μαλακας της ταξης που του γαμουσατε την ψυχολογια 6 χρονια καθε ωρα και λεπτο.Χρονια καταθλιψη,βαρια.Ολη μου η ζωη οι 4 τοιχοι τοι σπιτιου.Να περιμενεις το τηλεφονο σου να χτυπησει ωρες,μηνες,χρονια.Κλαμα κλαμα και παλι κλαμα τα βραδυα.Περασε ο καιρος,τελειωσα το σχολειο και εφυγα μακρια,πολυ μακρια.Ηλπιζα σε μια μεγαλη αλλαγη...Που δεν ηρθε ποτε.Εδω και 2 χρονια περιφερω το αψυχο κουφαρι μου στα ΜΜΜ,Στις πλατειες,στα παρκα...Και παρατηρω τι χαρουμενοι εισαστε ολοι σας...Και σας ζηλευω αφανταστα.Σκεφτομαι ολες αυτες τις ομορφες κοπελες που βλεπω εξω τι ωραια που θα ηταν να ηταν ομορφες για εμενα.Να ειχα καποια διπλα μου που να με νοιαζεται,να δωσω και να παρω αγαπη ρε παιδι μου...Ολοι μας δεν το εχουμε αναγκη;Αυτα.Δυστιχος δεν περιγραφονται με λογια τα συναισθηματα που με κατακλυουν αυτη την στιγμη...Ισως μια μερα μπω κι εγω στο παιχνιδι της ζωης...