ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για πρωτη φορα στα 24 μου ανησυχω για το μελλον μου. και πολυ αργησα θα μου πεις... οντως.. απλα μεχρι τωρα δεν χρειαστηκε.. η τελευταια φορα που επελεξα κατι και μαλιστα ελαφρα τη καρδια, ηταν στα 18. τωρα που τελειωνει ο δρομος, τωρα που εφτασα στο στοχο και τιποτα δε μενει να με κραταει πισω, δεν ξερω πως να συνεχισω.. κ ενω βγαινω απο μια σχολη που μου δινει σιγουρα και αμεσα δουλεια και πολλες επιλογες, δεν ξερω τ θελω. γιατι ποτε δεν εμαθα να ψαχνω. παντα λειτουργουσα στον αυτοματο, παντα υπαρχαν αλλοι που ηξεραν καλυτερα απο μενα και με σπρωχναν. τωρα?? τωρα που πρεπει να επιλεξω μονη μου?? το απολυτο χαος. Ψαχνω σε αλλους τομεις της ζωης μου να ανακαλυψω κατι που θα με κρατησει ή θα με διωξει απτην πολη που βρισκομαι. κ ομως ουτε αυτο με βοηθα. θελω απεγνωσμενα να μεινω κ ομως ο ερωτας χωρις ανταποκριση εδω, που με πληγωνει τοσο, κανει τη λογικη μου να μου λεει να φυγω μακρια.. δεν ειμαι ετοιμη για τοσο μεγαλη αλλαγη.. κ ο χρονος περναει και τα περιθωρια στενευουν. και νιωθω οτι εχω ενα μαχαιρι στο λαιμο. και κοιμαμαι και ξυπναω μ αυτο και ειναι εφιαλτες οι μερες και οι νυχτες μου. το ξερω πως ειμαι αχαριστη, ισως ειμαι υπερβολικη αλλα αυτο το αγχος δε μπορω να το αποβαλλω. αν η ευτυχια ειναι στιγμες, τοτε ειμαι πολυ δυστυχισμενη αυτους τους μηνες.