ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

παρα το νεαρο της ηλικιας μου απο τα δεκατρια μου ηρθα αντιμετωπη με πολλες δυσκολιες..η ζωη μου χαμογελασε δολια! σοβαρα οικογενειακα προβληματα κ πολυ πονος! ή μαλλον αμετρητος πονος! στα δεκαεξι γνωρισα ενα παιδι με το οποιο βγαιναμε εναμιση χρονο..με βοηθησε πολυ αυτη η σχεση να ελπιζω σε ενα καλυτερο αυριο και να μου δινε πολυ κουραγιο! ομως κ παλι η ευτυχια μου ηταν προσωρινη. ο θανατος του απο τροχαιο ηταν αρκετος για να με κανει να ψυχραθω εντελως εσωτερικα κ να θεωρω οτι δν υπαρχει ελπιδα κ πως η ζωη με εχει καταραστει.ομως με τα χρονια συνειδητοποιησα οτι δν ειμαι μονη(ασχετως που ζω μονη με τη μητερα μου λογω καποιων συνθηκων)..η στηριξη που δεχομαι απο ατομα αγαπημενα μου ειναι τεραστια κ καθοριστικη θα ελεγα! κ ειναι αναγκη παντα μεσα απο τον ενα δυσκολο αγωνα που διεξαγεις να αντλεις μοναχα ο,τι θα σε ευνοησει..η δυναμη που θα αποκτησεις θα ναι απεριγραπτη κ αυτη ειναι που θα σε βοηθησει να αντιμετωπιζεις αργοτερα στη ζωη σου καθε ειδους μικροπραγματα! θα μαθεις να πατας στα ποδια σου! θα γινεις η καλυτερη συμβουλος στις φιλες σου και θα εισαι η πρωτη που γνωριζει καλυτερα απο τον καθενα που δν εχει ερθει αντιμετωπος με παρομοιες δυσκολιες τι σημαινει να αγαπας, να εκτιμας κ να σεβεσαι! ποτε μην χαιρεστε για το κακο του αλλου ,ακομα κ εχθρος σας να ειναι, γιατι το μελλον ειναι κοινο κ η τυχη αγνωστη! ευχομαι σε λιγα χρονια (φετος δινω πανελλαδικες εξετασεις) να εχω γινει μια καλη ψυχολογος και να στηριζω οποιον το χει αναγκη, οπως στηριζω τον εαυτο μου..οπως τοσο καλα ξερω εγω!