ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά τις σπουδές μου, έχω γυρίσει στο πατρικό μου. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν έχω φίλους εδώ. Δεν έχω τίποτα να κάνω. Μαραζώνω. Μου λείπει αφάνταστα κάποιος να μιλήσω, να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να περνάω όμορφα. Επίσης δεν έχω facebook. Νιώθω πως ακόμα και φίλους να είχα θα ήμουν ξεκομμένη γιατί δεν θα μπορούσα να ανήκω στον εικονικό τους κύκλο. Πού φτάσαμε ε; Δεν βγαίνω ιδιαίτερα έξω. Κάνω κάποια πράγματα μόνη μου που μου δίνουν πρόσκαιρη ευχαρίστηση. Ξέρω πως πρέπει να βρω μια δραστηριότητα που θα με κάνει να γνωρίσω κόσμο υποτίθεται. Μου φαίνεται όμως περιττό να αρχίσω κάτι που θα κοστίζει, που δεν θα το θέλω, απλά και μόνο με την ευχή μήπως γνωρίσω ανθρώπους να ταιριάζω. Αυτήν τη στιγμή νιώθω αδύναμη για κοινωνικές συναναστροφές. Είμαι μια αντίφαση ολόκληρη. Ίσως είναι που έχω περάσει τόσο χρόνο απομονωμένη και έχω ξεχάσει να κάνω γνωριμίες. Θέλω να νιώσω αισιοδοξία αλλά δεν μπορώ. Ξέρω ότι το πρόβλημα μου είναι ασήμαντο αλλά οποιαδήποτε γνώμη δεκτή.