ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κάνω κολλητή παρέα με ένα παιδί εδώ και 5μιση χρόνια περίπουΟλα ήταν νορμαλ και ήρεμα μέχρι πριν από 3μιση χρόνια που την ημέρα των γεννεθλίων μου μου είπε πως είναι ερωτευμένος μαζί μουΕγώ το πήρα ήρεμα, του θύμησα (το ήξερε βέβαια) ότι ήμουν ερωτευμένη με ένα άλλο παιδί και το θέμα τελείωσε εκεί.με τον καιρό ξεκίνησε να κάνει και αυτός παρέα με το παλικάρι που ήμουν και φαινόταν να τον συμπαθεί πολύ. Δεν πέρασε πολύ καιρός και αυτός βρήκε την Κατερίνα και ξεκίνησαν μια φαινομενικά ωραία σχέση και εγώ ήμουν σίγουρη πως δεν ένιωθε κάτι παραπάνω από φιλική αγάπη για μένα (δεν ήθελα να νιώθει κάτι παραπάνω...όσο ασχημο και αν ακούγεται)Με τον καιρό όμως απομακρύνθηκε. Εφτασε φαση που είχε χαθεί εντελώς. Αφου του είπα οτι δεν καταλαβαινα γιατι απομακρύνεται τώρα που θεωρούσα πως όλα ήταν καλά , μου είπε πως η Κατερίνα έμαθε πως παλιότερα ήταν ερωτευμένος με μένα και του ζήτησε να ξεκόψει για τα καλά.Πληγωθηκα πάρα πολύ με την στάση του. Οχι γιατί ζήλεψε η Κατερίνα, ίσα ίσα την καταλαβαίνω.Αλλά πληγώθηκα που αυτός έβαλε πάνω απο τη φιλία μας μια σχέση...Κάτι που εγώ δεν έκανα ποτέ...Δεν μίλησα όμως.Το βούλωσα και εξαφανίστηκαΠριν 2 μήνες εγώ και το αγόρι μου χωρίσαμε. Με καθόλου ωραίο τρόπο όταν έμαθα πως είχα γίνει ταρανδος.Κάποιος το είπε στον κολλητό μου ο οποίος έσπευσε να με παρηγορήσει.Χαρηκα τοσο πολύ που ήταν δίπλα μου, μέχρι που κατάλαβα πως στην άλλη είχε πει πως θα πήγαινε να δει τον αδερφό του και την γυναικα του ώστε να μην της πει ότι ήρθε να δει εμένα...και τώρα..Μόλις έφυγε απο το σπίτι μου και σκέφτομαι...ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΗΜΟΥΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΦΗΣΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟΤΕ...ειδικά όταν είναι ο μόνος άνθρωπος που με καταλαβαίνει με μια μόνο ματιά ...χωρίς καν να μιλήσω...και αυτή λοιπόν είναι η εξομολόγηση μου...που φοβάμαι να πω σε οποιονδήποτε άλλο πέρα από το μυαλό μου...