ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον πρωην μου τα ειχαμε γυρω στον ενα χρονο.Με κερατωσε,με χωρισε,την επεσε σε ολες μου τις φιλες που του γνωρισα.Χωρις εγω να κανω τιποτα ασχημο προς αυτον.Με ταπεινωσε και αυτο μου εχει μεινει και ποναει.Περασαν δυο μηνες απο τοτε που χωρισαμε και εχω γνωρισει ενα παιδι το οποιο με βοηθαει,μου μιλαει συνεχως για το τι μπορω να κανω με τα προβληματα μου γενικα,με συμβουλευει.Ακομα και για τον πρωην μου με συμβουλευει.Ειναι καλο παιδι ενδιαφερεται πολυ.Τωρα που δινω πανελλαδικες με ελεγχει στα μαθηματα γιατι και αυτος ηταν θεωρητικη. Ομως εγω οπως και να εχει συνεχως τον συγκρινω με τον πρωην μου (ο οποιος να σειμιωσω οτι εχει κανει εντυπωσιακη επιστροφη και μου στελνει συνεχως μηνυματα και με δυσκολευει και με πνιγει αυτο ακομη περισσοτερο,γιατι μου λεει πως ο,τι και να γινει δεν προκειται να τον ξεχασω και πως αργα η γρηγορα θα γυρισω σε αυτον ο,τι και να μου εχει κανει γιατι ειμαι δικη του). Το ξερω οτι ο τυπος ειναι ξεφτιλας,ναι το καταλαβαινω,το βλεπω.εχει κανει ποσα. Ομως εγω φοβαμαι το αλλο το παιδι. Φοβαμαι μηπως τον πληγωσω αν γινει κατι μεταξυ μας και συνεχως τον συγκρινω με τον πρωην μου. δεν με τρελαινει σε ομορφια αυτο το παιδι βασικα,ομως ποτε,κανενας δε μου εχει φερθει τοσο καλα οσο αυτος.Να σειμιωσω οτι ο πρωην μου με πιεσε να κανουμε σεξ,οταν καναμε με τραυματισε και απο τοτε φοβαμαι και αυτο και το τι θα γινει με αυτο το θεμα.Ευχαριστω