25.5.2015 | 00:52
Αγανακτησμενες σκεψεις μιας εμπυρετης καταστασης
Ειναι ασχημο να γινονται γιατροι οι καθε κομπλεξικοι οι οποιοι λογω οικονομικης δυσχερειας σε αντιμετωπιζουν με απανθρωπο τροπο.Πραγματικα, επειδη τελειωσαν μια σχολη πολυετη, και ασφαλως δεν αναφερομαι σε ολους αλλα σε μια μεριδα γιατρων, επειδη διαβαζαν πολυ δεν ειναι ανωτεροι και δεν κανουν σε κανεναν χαρη με το να ασχοληθουν. Αν ειναι μισανθρωποι ας μενανε στο ερευνητικο κομματι.Η ελλειψη ενσυναισθησης, σωστης εξετασης κτλ. Κατι τετοιους τους καθιστα εν δυναμει και θεωρουνται απλα κινητες απαιδευτες εγκυκλοπαιδειες που αποτελουν μιασμα στην δωρεαν περιθαλψη μας. Δεν μ ενοχλει να περιμενω, κι ας μην ειμαι καλα. Δεν μ'ενοχλει να παρει και καποιος που δεινοπαθει τη σειρα προτεραιοτητας. Αλλα το να με βγαζουν τρελη, να με παραπεμπουν σε ιδιωτη χωρις να ξερουν την οικονομικη μου ευχερεια τη στιγμη που μπορουν να μου κανουν πραγματικες εξετασεις να μιλανε με αγενεια σε καποιον ασθενη που προφανως δεν θα χε να τα σκασει, η εξαθλειωμενη οψη το επιβεβαιωνε, την ωρα ποτ υπεφερε σοβαρα με εκαναν να σιχαθω πολλους ανθρωπους σημερα. Επρεπε να τους ειχα φτυσει, αφου ειμαι περδικι, κι ας μην λεει να υποχωρησει ο πυρετος 4 μερες τωρα, δεν θα παθαιναν και κατι, σωστα;