ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μέσα σε 3 χρόνια έχει έρθει απίστευτη πτώση σε κάποια πράγματα. παλιά ήταν σοβαρά τα πράγματα, τουλάχιστον οι γονείς μου είναι καλά πλέον.το πιο σημαντικό.Όταν ήταν άρρωστοι ήταν το μόνο που σκεφτόμουν, και έλεγα πόσο ανούσια μου φαίνονται όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που μπορεί να έχω. Μετά από 5 χρόνια και αφού ηρεμήσαμε από αυτό και είναι καλά όλα τα υπόλοιπα έχουν πάει κατα διαόλου. Και μου έφυγε και η διαύγεια του πώς αντιμετωπίζω τα προβλήματα. Πάνε φίλοι, πάει κοινωνική ζωή, πάει και ο σύντροφος, πάει και η σχολή κατά διαόλου, πάνε και τα όνειρα. Μέσα στο χάος.Πώς καταλήξα ως εδώ?? Ρε, αλήθεια, πώς? Τι σκατά?Οι συμπεριφορές που έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια από ανθρώπους γύρω μου με ξεπερνούν.Δεν το χωράει ο νους μου.Και που κατέληξα? Ανασφαλής, κοινωνικά περίεργη, τέρμα ανελεύθερη.Ανελεύθερη. Αυτό. Και σκέφτομαι μόνο τη φυγή. Λες και θα μου λύσει τίποτα τη φυγοπονιά μου μέσα. Τα σκέφτομαι όλα μαζί.Μουδιάζω.Τι στο καλό έγινε?Πώς τα κατάφερα έτσι..Όχι δεν με φανταζόμουν έτσι.Όχι δεν μπορώ να διανοηθώ να ζω έτσι. Μέσα στη μιζέρια και την αυτολύπηση.Τα σιχαίνομαι. Θέλω αγάπη ρε, και ξενοιασιά, και γέλια κι χορούς για να αντέχεται όλη υπόλοιπη καθημερινότητα. Φιλίες και έρωτες με όλα τα σκατά τους μέσα αλλά τίμιες.Γαμώτο. Για να μην φτάσω να μεγαλώσω και να είμαι τίγκα στα απωθημένα.Δεν θα μου το συγχωρήσω.