26.5.2015 | 00:19
:/
Ωρες,ωρες θα θελα να μουν θεα και να αντιμετωπιζω μ αυτην την ανωτεροτητα στα ορια της αναιαθησιας ολα τα πραγματα. Ομως δεν ειναι ετσι. Αλλα οταν νοιαζεσαι για καποιον και τον αγαπας οσο και να θες να του φωναξεις μεινε εδω με μενα, καταληγεις να λες δεν πειραζει. Καλα εκανε, ειναι πιο υγιες, πιο λογικο κτλ. Και συνεχιζεις να λες,οτι δεν πειραζει ενω σε πειραζει. Καμια φορα οι καλες στιγμες με καποιον πονανε πιο πολυ. Θα μου λειπει, αλλα εκβιαστικα δεν εχει νοημα να κραταμε κανεναν. Θα μου λειπει πολυ. Παρα πολυ και ξερω οτι ειναι ολο τοσο... τιποτα δεν καταλαβαινω. Μονο οτι μου λειπει, με πειραζει και μου λειπει και μου λειπει. Μ εχει γοητευσει οσο κανεις και μ εχει νοιαστει οσο κανενα αγορι... αλλα... δεν θα πρεπε να ποναει τοτε η ολη κατασταση...Σωστα;Τελος παντων.
