ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέρασαν 3 μήνες από τότε και όλοι θα έλεγαν ότι η ζωή μου κυλάει ομαλά. Έχω μια όμορφη δουλειά και καλούς συναδέλφους. Εκανα νέους φίλους, ξαναβρήκα παλιούς φίλους και σχεδιάζω νέα βήματα στη ζωή μου. Εξελίσσομαι και προσπαθώ να κάνω τη ζωή μου ευχάριστη. Είμαι ήρεμη, με ελάχιστο άγχος και φαίνομαι χαρούμενη ξανά. Κάτι όμως λείπει. Πάντα κάτι λείπει. Λείπει αυτό το καλημέρα που σε γεμίζει ενέργεια το πρωί και αυτό το καληνύχτα που σε ηρεμεί πριν πέσεις για ύπνο. Λείπουν οι ατελειωτες ώρες στο τηλεφωνο. Λειπει η προσμονή της συνάντησης. Λείπει το να σκέφτεσαι κάποιον την ίδια χρονική στιγμή που σε σκέφτεται και αυτός. Λείπουν οι καβγάδες και οι τσακωμοί. Λείπουν τα γλυκά παράπονα. Λειπουν οι αγκαλιές, τα αγαπησιάρικα φιλιά και οι στιγμές τρυφερότητας. Λείπουν οι ατέρμονες, όμορφες συζητήσεις. Λείπουν τα σ' αγαπώ και οι υποσχέσεις. Λείπουν τα όνειρα που κάναμε μαζί. Λείπεις εσύ. Ναι μου λείπεις και ας ήσουν ένα λάθος για μένα. Να είσαι καλά όπου και είσαι και ότι και να κάνεις. Ακόμα σ' αγαπώ τελικά. Κράτα καλά αυτό το κομμάτι της ψυχής μου που σου χάρισα και δεν μου το έδωσες πίσω όταν αποφάσισες να με διώξεις από σένα. Να προσέχεις.