ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι με τον φιλο μου εδω και 7 μηνες (εγω ειμαι 20 και αυτος 27). να σημειωθει πως ειναι η πρωτη σχεση που κανω η οποια κραταει πανω απο 2 μηνες (εχω ολοκληρωσει με αρκετους πριν απο αυτον. συνηθως οι αλλοι με παρατουσαν. εχω συμπερανει πως περα απο τις δικες μου λαθος συμπεριφορες, εφταιγε η επιλογη που εκανα στους συντροφους μου). επισης, σε αντιθεση με τις προηγουμενες εμπειριες μου, μου φερεται με ειλικρινη τρυφεροτητα, ενδιαφερον και σεβασμο.η σχεση μας ξεκινησε σε γενικες γραμμες στο χαλαρο καθως αυτος ειχε μολις πριν 2 μηνες βγει απο μια σχεση 6 χρονων με μια κοπελα εναν χρονο μεγαλυτερη του (28) και ουτε εγω, ουτε και αυτος δεν πιεσαμε τις καταστασεις, αλλα συντομα, μεσα σε 1-2 μηνες δεθηκαμε και δημιουργησαμε μια αποκλειστικη σχεση.βγηκε απο την προηγουμενη του σχεση, επειδη η κοπελα του ηταν πολυ πιεστικη και δεν τον αφηνε να βγει καν με τους φιλους του. αυτος απο ενα σημειο και μετα αρχισε να ενοχλειται, αλλα τα ανεχοταν ολα αυτα γιατι την αγαπουσε. στο τελος δεν αντεξε και χωρισε.απ ο,τι μου εχει περιγραψει, εμμεσα εχει πει οτι ηταν ''κοπελα της σοβαρης σχεσης'', οι γονεις της κανουν τραπεζι στους συντροφους της και αυτος ας πουμε αυτος θεωρουταν της οικογενειας.να σημειωσω εδω οτι στην αρχη της γνωριμιας μας, λογω ενδυμασιας, συμπεριφορας αλλα και πραγματων που ειχε ακουσει απο κοινους γνωστους, ειχε σχηματισει την εντυπωση πως γενικα ημουν ''ευκολη'' και οχι για κατι σοβαρο.και εδω ερχεται το προβλημα.ναι μεν πλεον, το ξερω οτι ειναι καλος, πιστος, με εκτιμα, με συμπαθει και με εμπιστευεται, και θα μπορουσα να πω οτι ειμαι ευχαριστημενη με τη σχεση μας που βρισκομαστε 3-4 φορες την εβδομαδα και μιλαμε καθε μερα 1-2 ωρες με μηνυματα. αλλα δεν ειμαι.γιατι; επειδη ΞΕΡΩ οτι με την πρωην του ηταν καθε μερα και ολη μερα μαζι. και οτι ακομα και οταν ηταν χωρια, μιλουσαν με τις ωρες στο τηλεφωνο. μου εχει πει και ο ιδιος οτι απο τους πρωτους κιολας μηνες της σχεσης τους ελεγαν τα παντα μεταξυ τους, κατι που (και ο ιδιος παραδεχεται) δεν γινεται και στην δικη μας σχεση. λεει οτι δεν μου τα λεει επειδη πιστευει οτι δεν θα με ενδιαφερουν πολλα απο τα ενδιαφεροντα του. εγω πολλες φορες του εχω πει οτι αυτο δεν ισχυει, αλλα δεν ξερω τι αλλο να κανω.ξερω επισης οτι βρισκοταν καθε μερα σπιτι της κοπελας του με τους γονεις της με τους οποιους διεθετε αριστες σχεσεις ενω εμενα οι γονεις μου δεν μου επιτρεπουν να φερνω αγορια στο σπιτι (και εδω τη ζηλευω). ξερω οτι τον ειχε κανει να μην βγαινει και να δημιουργησει μια ζωη που να περιστρεφεται γυρω απ αυτους τους 2. ξερω επισης οτι ειμαι πολυ πιο μικρη και ανωριμη και απ τους 2 και δεν μπορω να χειριστω με τον ιδιο τροπο τα πραγματα (μεχρι και η ιδια αντιλαμβανομαι ανωριμες συμπεριφορες μου αλλα δεν μπορω παντα να τις ελεγξω).ολα αυτα απο τη μια αυτος τα βρισκει χαριτωμενα (που ειμαι πιο μικρη κτλ επειδη δεν εχει ξανακανει σχεση με μικροτερη) απ την αλλη ομως τα βρισκει αποθαρρυντικα απο το να κανει μια πιο δεσμευτικη σχεση. με μεγαλη του χαρα, μαλιστα, μια φορα μου ειχε πει οτι ειμαι η ''πιο χαλαρη σχεση που εχει κανει'' και οτι ''δεν ηξερε πως οι σχεσεις μπορουν να προσφερουν τοσο χωρο''.και απ τη μια οκ, δεν θελω να κανω τα ιδια λαθη που εκανε η πρωην του (την οποια μισω και ζηλευω πολυ ενω δεν γνωριζω καν) και επισης οντως θελω χρονο για τον εαυτο μου και τις φιλες μου.απ την αλλη ομως εκνευριζομαι και στεναχωριεμαι καθημερινα, επειδη ΘΕΛΩ να εχουμε μια ''κανονικη'' σχεση οπως οι προηγουμενες, ΘΕΛΩ να τον βλεπω πιο συχνα και να αποτελω ενα εξισου μεγαλο κομματι της ζωης του. επειδη ποτε μου δεν ειχα την εμπειρια της σχεσης περαν του διμηνου, αυτος ο ανθρωπος ειναι ξεχωριστος για μενα και θελω να ειμαι εξισου ξεχωριστη για εκεινον και οχι να ειμαι η τελευταια και καταιδρωμενη.να σημειωσω οτι ειναι οντως πολυ καλος και στοργικος, συνηθως αυτος ειναι που θα μου στειλει καλημερα και μου εχει πει οτι του αρεσω πολυ και οτι νιωθει πολυ τρυφερα συναισθηματα για εμενα (δεν μου εχει πει σ αγαπω, αλλα μ εχει παει σπιτι του και μου εχει γνωρισει την οικογενεια και τους φιλους του). εγω τις πεισσοτερες απο αυτες τις σκεψεις τις εχω κρατησει κρυφες και οταν μου λεει για την ''ωραια χαλαρη σχεση μας'' δειχνω και γω πολυ ευχαριστημενη, επειδη φοβαμαι να φανω πιεστικη.μηπως πρεπει πια να δειξω σιγα- σιγα τι θελω, η να αποδεχτω το οτι τον εχω πετυχει σε λαθος ταιμινγκ για μια σχεση ζωης και να συνεχσω οπως ειμαι περνωντας ομορφα και προσσπαθωντας να καταπνιξω τα κομπλεξ που μου εχει δημιουργησει η γνωση για τις προηγουμενες σχεσεις του;