ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με πονάει η ύπαρξη σου.. Δε θέλω να σε ξεχάσω, δε θέλω να σε θυμάμαι.. θέλω να μην υπάρχεις.. Κουράστηκα να ονειρεύομαι τη ζωή που θα μπορούσαμε να ζήσουμε.. Αντ'αυτού, έχω φτιάξει μια ζωή άλλη, που δε με χωράει. Κι εσύ πάντα τόσο αξιοπρεπής, που τρομάζω.. Ποτέ δεν ζήτησες τίποτα, μόνο καλοδεχόσουν ότι σου έδινα..Ξέρω πως πάντα θα είσαι κοντά μου αν το ζητήσω..κι αυτό με θλίβει απεριόριστα.. γιατί ξέρω πως με την πρωτη ευκαιρία θα τρέξω σε σένα. Θα έρθω μια μέρα να σε βρω και θα πούμε αλήθειες. θα πούμε την ιστορία μας.. ο καθένας όπως την έζησε.. θα εξομολογηθούμε πόνους και απωθημένα.. ανεκπλήρωτα όνειρα και φοβισμένους πόθους..Τα χέρια μας θα πλεχτούνε επιτέλους και θα περπατάμε δίπλα στη θάλασσα, θα σκύψω να σε φιλήσω κι εσύ δε θα τραβηχτείς κι ας πρέπει. Θα κλάψω, θα σε αφήσω να δεις μέσα μου.. θα γελάσουμε, θα μετρήσουμε αστέρια, θα χορέψουμε με τη μελωδία της γνώριμης σιωπής. Θα έρθω σπίτι σου και το βράδυ.. όταν η αλήθεια σου συναντήσει τους φόβους μου θα φύγω...Και θα σε κρατήσω πάντα μέσα μου...Και θα παρακαλώ να με ξεχασεις και να μην πονάς.Και θα σε αγαπάω πάντα.Και θα σε πρόσέχω σαν τα μάτια μου.Γιατί αφού υπάρχεις, δε γίνεται να πάψω...