ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γονείς μου είναι 70 και 72 ετών ζωή να χουν.Εγώ είμαι το τρίτο από τα τέσσερα αδέρφια μου.Στο σπίτι μας χρήματα δεν περίσσευαν ποτέ, εμάς δεν μας έλειψε τίποτα,προτεραιότητα τους πάντα τα παιδιά και αυτοί σε τελευταία μοίρα.Μια ζωή με δυσκολίες, τέσσερα είμαστε,με τρέξιμο πολύ.Πως κατάφεραν αυτοί οι άνθρωποι να είναι τόσο αγαπημένοι μέχρι τώρα;Που τραγουδάει η μαμά μου και η πατέρας μου την λέει καρδερίνα μου και ας τρίζουν οι τοίχοι από την παραφωνία, που διαβάζει ο μπαμπάς μου εφημερίδα και η μάνα μου του φιλάει τρυφερά την καράφλα,που κάθε πρωί της αφήνει τα χαπάκια της δίπλα στο κομοδίνο με το νερό της,που της κρατάει το χέρι όταν βλέπουν τηλεόραση;Πάντα όμως ήταν έτσι, με όλες τις δυσκολίες τους.Και πως είναι δυνατόν και οι τέσσερις μας, μάλλον οι τρεις μας να έχουμε όλοι προβληματικές σχέσεις ενώ έχουμε τέτοιο παράδειγμα;Ο μικρός χωρίζει κάθε 15 την κοπέλα του μέχρι να τον βαρεθεί και να φύγει, εγώ ατυχείς σχέσεις, ο άλλος νομίζει ότι είναι ο Ντόριαν Γκρέι, αγέραστος μέχρι κάποια μέρα να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να το παίζει τζόβενο μια ζωή και η αδερφή μου αν και πολύ καλά με τον άντρα της, δυστυχώς είναι μακριά της γιατί δουλεύει εδώ και 4 χρόνια Σαουδική Αραβία.Μα να μην τους έχουμε μοιάσει σε τίποτα;