ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν δυο χρονια μου αρεσε καποιος αλλα δεν ειχα κανει κινηση γιατι θα ηταν τελειωμενη ιστορια, αφου αυτος σπουδαζει καπου μακρια. Περυσι, στις διακοπες των χριστουγεννων, μου μιλησε στο ακυρο, γνωριστηκαμε και μια μερα με φιλησε. Ηταν το καλυτερο φιλι της ζωης μου, παρολο που αυτος δεν ειναι ο μεγαλυτερος ερωτας μου. Αυτο συνεχιστηκε για καποιο καιρο ομως ουτε προχωρησαμε(δεν μου εδειξε καν οτι θα ηθελε κατι τετοιο), ουτε θελαμε σχεση διοτι σε λιγες εβδομαδες θα ξαναεφευγε.Η αληθεια ειναι οτι περασαμε πολυ ομορφα μαζι και μου χε δειξει οτι αυτο που ενιωθα ηταν αμοιβαιο.Οταν γυρισε στην πολη που σπουδαζει κρατησαμε μια επαφη μεσω μηνυματων, καθως εχουμε πολλα κοινα. Μετα απο ενα σημειο ομως σταματησαμε να μιλαμε. Μετα απο λιγους μηνες ξαναηρθε. Το μαθα τυχαια και στενοχωρηθηκα οταν τον πετυχα εξω και το μονο που μου ειπε ηταν ενα ξερο 'γεια'. Εκανα προσπαθεια να του μιλησω αλλα ηταν πολυ απομακρος και ετσι δεν ξαναπροσπαθησα. Οσοι διαβασατε την εξομολογηση μου, πως μπορειτε να δικαιολογησετε τη σταση του? Τον εχω ξεπερασει αλλα πραγματικα σπαω το κεφαλι μου για να βρω μια εξηγηση. Ηθελα να κρατησουμε μια επαφη, εξαλλου πιο πολυ σαν "φιλοι" μιλουσαμε.