ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μόνη μου, είμαι 30 στα 31 χωρίς κάποια μακροχρόνια σχέση στο παρελθόν αλλά μερικές λίγων μηνών, άρα τα περισσότερα χρόνια τα έχω περάσει μόνη μου.... Βλέπω και μερικές φορές ζηλεύω ζευγάρια που είναι ευτυχισμένα και ερωτευμένα και προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά οτι δεν έχει έρθει ακόμα η κατάλληλη στιγμή για μένα.. Προσπαθώ και λέω συνεχώς στον εαυτό μου, όταν συγκρίνομαι με κοπέλες της ηλικίας μου που έχουν κάποιον δεσμό, πως αύριο δεν ξέρεις τι γίνεται στην ζωή μας... Ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που ζητάω απο κάποιον άνδρα και αν γνωρίσω κάποιον που δεν έχει οτι θέλω απλά δεν ξεκινάω κάτι...Όμως φοβάμαι οτι θα μείνω για πάντα μόνη μου ή στην χειρότερη να συμβιβαστώ με κάποιον για να μην είμαι μόνη μου...Αξίζω σαν κοπέλα και απο εμφάνιση και απο χαρακτήρα και απορώ γιατί μερικοί άνδρες που τους δείχνω το ενδιαφέρον μου, με απορρίπτουν με αποτέλεσμα να χάνω λίγο την πίστη στον εαυτό μου αλλά την ξαναβρίσκω....Μήπως όμως μεγάλωσα και απλά το έχασα το τρένο και να σταματήσω να πιστεύω σε έρωτες αλλά να συμβιβαστώ με κάποιον για να μην μείνω μόνη μου;;; Αλλά δεν θα τον αντέξω τον συμβιβασμό...Άντε, ας περιμένω λίγο ακόμα μέχρι να φτάσω τα 35 και αν δεν έχει γίνει κάτι, θα σκεφτώ τότε τι θα κάνω...