ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν μικρός κ' επέστρεφα απο το σχολείο(δημοτικό), βρήκα θυμάμαι ένα άσπρο πλαστικό κουταλάκι στο δρόμο. Το πήρα και έβαλα μία πετρούλα μέσα. Ξένοιαστο άδολο παιδάκι ήμουνα που δε γύρευε φασαρίες. Παίρνω λοιπόν το κουταλάκι το λυγίζω με τη πετρούλα μέσα και το αφήνω. Η πετρούλα πετάει στο αέρα, κι ακόμα και σήμερα απορώ πώς γαμώτο τα έφερε έτσι η τύχη. Είναι απίστευτο το πόσο ψηλά πήγε η πετρούλα, κι ακόμα πιο απίστευτο αυτό που ακολούθησε. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή απο πίσω μου ακούω ένα αυτοκίνητο να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα. Βλέπω την πετρούλα, βλέπω και το αυτοκίνητο που βρίσκονταν σε τροχιά σύγκρουσης. Και σαν να μήν μου έφτανε μόνο αυτό, λές και συνωμότησαν χίλιοι διάβολοι, αν θυμάμαι σωστά το αυτοκίνητο είχε ένα άνοιγμα στην οροφή. Πάει η πετρούλα, μπαίνει στην οροφή και υποθέτω χτύπησε κατακούτελα τον οδηγό. Μάλλον έτσι έγινε, διότι βλέπω το αυτοκίνητο να φρενάρει ξαφνικά, να ανοίγει η πόρτα της θέσης του οδηγού και να βγαίνει έξω ένας εξοργισμένος μαντράχαλος. Θυμάμαι μάλιστα πολύ καλά ότι στη θέση του συνοδηγού ήταν μάλλον ο γιος του, μερικές τάξεις πιο πάνω απο εμένα που σχόλανε κι εκείνος όπως όλα τα παιδιά του σχολείου. Βγαίνει λοιπόν έξω και φωνάζει με άγριο ύφος ποιος το έκανε αυτό. To be continued...ΧΥ.Γ.: Ότι αφηγούμαι είναι 100% αληθές και το επόμενο μέρος είναι ακόμα πολύ καλύτερο. Μείνετε συντονισμένοι! Επίσης στην ιστορία μου υπάρχει ένα παράδοξο λάθος, όποιος το βρει κερδίζει Καραμ'ελα!