ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κλεινω 10 μηνες σχεσης με το αγορι μου. ειμαι 19 ειναι 21 και ειναι η πρωτη μου τοσο μεγαλη σχεση. Αν μας δεις απλα μας ζηλευεις. ειναι τρελα ερωτευμενος μαζι μου και με θελει πολυ και δε το κρυβει. το προβλημα ειναι οτι εγω δειχνω τα ιδια, ενω δε νιωθω τα ιδια. δειχνω πως εχω την τελεια σχεση που ειμαι τρελα ερωτευμενη και πως χωρις αυτον δεν μπορω . ολα αυτα τα δειχνω μονο ομως. Στη σχεση μας εχουμε την ελευθερια που κάθε ζευγαρι πρεπει να εχει,πιστευω. υπαρχει ελευθερια και εμπιστοσυνη. γενικα πραγματικα απο μερος του δεν εχω να πω τιποτα αρνητικο, ειναι τελειος. εγω ομως κάπου το χανω όλο αυτο. νιωθω ότι μου λείπε το φλέρτ. μου λείπει να μου πιάσει κάποιος την κουβέντα σε ενα μαγαζί και να ανταποκριθώ. μου λείπει το να βγαίνω όποτε θέλω χωρίς να πω σε κάποιον καληνύχτα. μαλλον απλά θελω να είμαι μόνη μου. ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΤΟΥ ΤΟ ΔΕΙΧΝΩ; γιατι τον κανω να πιστεύει οτι νιωθω οπως αυτος; θα είμαι απλά περίεργη αν του πω οτι θέλω να χωρίσουμε, γιατι δεν εχω κάποιον συγκεκριμένο λόγο (απο την στιγμη που προσποιούμαι !) . είμαι τόσο κότα. θέλω να είμαι μόνη μου διάολε. και δε μπορώ να το ξεστομίσω!