ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 30 στα 31, ζω στην επαρχία και μόνη μου αυτήν την περίοδο… Βέβαια και στο παρελθόν δεν είχα αξιόλογες σχέσεις που θα μπορούσαν να πάνε για πιο σοβαρά… Ούτε είμαι συνεχώς έξω αλλά και όταν δούλευα και αναγκαστικά ήμουν όλη μέρα με κόσμο, δεν συνέβει κάτι, να γνωρίσω κάτι αξιόλογο…Το θέμα είναι πως το σόι μου και γνωστοί, αρχίζουν σιγά-σιγά να πιέζουν και να θέλουν να μου γνωρίσουν γαμπρούς μέσω προξενιού(και όταν λέω προξενιό, δεν εννοώ να γίνει μέσω παρέας και αν τα βρεις να προχωρήσεις σε κάτι παραπάνω αλλά προξενιό όπου όοοοοολο το σόι να ξέρει ότι π.χ. εγω θα βγω με τον τάδε για να τον γνωρίσω μήπως γίνει κάτι-έχει υπάρξει άτομο που με έχει εγκρίνει ακόμα και η γιαγιά του για να βγει μαζί μου) και φυσικά δεν ξέρω φατσικά κανέναν τους.. Να πεις ότι μου αρέσει κάποιος και επειδή δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να τα πούμε να γίνει μέσω τρίτων να πω οκ, αλλά όλα ήταν τυφλά ραντεβού… Ώσπου σε κάποιο απλά συμφώνησα να πάμε για καφέ με παρέα και πραγματικά δεν νομίζω να επιχειρήσω τυφλό ραντεβού ποτέ ξανά! Είμαι έτοιμη να τους βρίσω, να τους πω να μην ασχολούνται με την ζωή μου και για το αν θα παντρευτώ και πως εγω δεν τους έχω ζητήσει να μου βρουν άνδρα, αλλά δεν ξέρω γιατί κρατιέμαι, ίσως επειδή ψιλοφοβάμαι ότι μέσω αυτού του τρόπου θα βρω άνδρα….Δεν λέω πως είναι κακός τρόπος να βρεις κάποιον έτσι αλλά όταν ο άλλος σου λέει "έχω ένα καλό παιδί για να παντρευτείς" χωρίς να γνωριζόμαστε μεταξύ μας, αγχώνομαι, με πιάνει ταχυκαρδία και δεν αντέχω με τίποτα επειδή μόνο εγω βλέπω ότι το "καλό παιδί" θα παντρευτεί όποια κοπέλα θέλει γάμο και όχι εμένα αποκλειστικά… Ότι δεν είναι ερωτευμένος μαζί μου, δεν με γνωρίζει αλλά θέλει να με παντρευτεί!!!... Είναι ερωτευμένος με την ιδέα του γάμου και την ιδέα της δημιουργίας οικογένειας και τίποτα άλλο, επειδή έχει φτάσει σε μια ηλικία που πρέπει να κάνει οικογένεια…..Δεν σας κρύβω πως υπάρχουν φορές που σκέφτομαι ότι θα μείνω μόνη μου και να μην λέω όχι και ότι μήπως να ενδώσω σε κάποιον από αυτούς, να παντρευτώ και να ξεμπερδεύουμε με αυτό;;; Αλλά ξέρω ότι δεν θα αντέξω να κάνω κάτι μόνο και μόνο επειδή πρέπει να παντρευτώ ή πρέπει να κάνω οικογένεια με τον οποιονδήποτε που θέλει γάμο… Έχω πίστη, ξέρω ότι κάποιος υπάρχει που θα έχουμε αισθήματα ο ένας για τον άλλον και δεν θα είμαστε μόνο αναπαραγωγικές μηχανές και πως είμαι πολύ νέα για να χαραμιστώ σε μια κατάσταση που δεν θέλω, όπως συνέβαινε πριν 50 χρόνια….Μακάρι να μου πάνε όλα καλά… Και σύντομα, ώστε να σταματήσουν τα προξενιά, χαχα..