ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ερωτευμένη μαζί του. Δεν θέλει σχέση, το έχει δηλώσει, δεν μπορούμε με καμία δύναμη να είμαστε μαζί, λόγω συνθηκών, από κάθε άποψη. Θες που παλεύω και νιώθω λες και μιλάω σε τοίχο, θες που και παλιότερα πέρασα κάτι παρόμοιο, να προσπαθώ χωρίς αντίκρυσμα, νιώθω την ανάγκη να μην μείνω εδώ, κολλημένη.Ξέρω ότι όταν ερωτεύομαι ερωτεύομαι δυνατά και κολλάω με αυτό το ένα πρόσωπο και ο φόβος μου είναι μήπως ο συγκεκριμένος με πληγώσει, καθώς σημαίνει πολλά για μένα, ζήσαμε κάτι όμορφο. Μού είναι πολύ πιο εύκολο πια να τον βλέπω ως φίλο/ γνωστό και να υιοθετώ μια στάση μη ερωτική έχοντάς τον ταυτόχρονα στην ζωή μου, από το να περιμένω τηλέφωνο και να μην χτυπάει, να ταξιδεύω και να μην τον βλέπω, να τον σκέφτομαι και να μην με σκέφτεται. Τα μάτια του μού έδειχναν πως ένιωσε το ίδιο, αλλά και πάλι, έχω καιρό να τα δω.Μα δεν έχω κάτι για να περιμένω... Λένε πως οι ερωτευμένοι είναι τρελοί. Μα εδώ το ενδιαφέρον δεν είναι αμοιβαίο. Πώς να τολμήσω? Για τί να τολμήσω?Θα είμαι άδικη απέναντι σε εκείνον, σε εμένα και σε αυτό που ένιωσα , αν πάω παρακάτω;