ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα μαλωσα με τη μητερα μου ασχημα.Ειχαμε μια ηρεμη συζητηση σχετικα με τι παπουτσια θα παρω.Τελος παντων της ειπα οτι θελω να παραω δυο ζευγαρια παπουτσια.Στην αρχη δεν ειπε τιποτα ομως μετα αρχισε να λεει οχι και με ρωτησε γιατι δυο και οχι ενα.εγω της ειπα το ενα ζευγαρι το ηθελα για τη γυμναστικη.Ξαφνικα αφου συνεχισαμε τη συζητηση τραλαθηκε αρχιζε να φωναζει οχι και να χτυπαει το τραπεζι.Ελεγε γιατι εγω να παιρνω ακριβα και τα μικροτερα αδερφια μου φθηνα.Οντως ειχε δικιο,ομως πριν ειχα συμφωνησει στο να παρω ενα ζευγαρι.Τοτε αποτρελαθηκε.Αρχισε να οθρλιαζει και να με φωναζει αχρηστη τοσο δυνατα που πρεπει να μας ακουσε ολη η πολυκατοικια.Κι αλλα πολλα κι ασχημα με φωναζε εγω ειχα πλανταξει στο κλαμα γιατι ειχα νιωσει τοσο ασχημα για τον εαυτο μου πουηθελα να μην υπαρχω.Στο τελος την ρωτησα γιατι με γεννησε αν αυτη ηταν η γωωμη της για εμενα,μετανιωσες της ειπα κι εκεινη ειπε ναι πως δεν με ηθελε για παιδι της.Εγω φωναξα καλιγοντας ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ αν και μετανιωνω για τη συμπεριφορα μου ποτε δε με εκανε να ξανανιωσω ετσι αν και με κανει να κλαιω σχεδον καθε μερα τα πικρα της σχολια και τις μεγαλες τις απαιτησεις.Σημερα κλαιω ολη μερα και δεν εφαγα σχεδον τιποτα.Μετανιωνω τωρα και νιωθω πως ειμαι ενα μεγαλο βαρος ισωσ αν δεν ειχα γεννηθει ολα θα ηταν καλυτερα.πια ειναι η γνωμη σας/?