ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτές τις μέρες είμαι συνέχεια στο νοσοκομείο. Ο πατέρας μου έκανε επέμβαση και τρεχουμε. Χτες ήρθε ένας στο δίπλα κρεβάτι. Πολύ αδύνατος και ταλαιπωρημένος. Μια κυρία καθόταν δίπλα του. Πιάσαμε λίγο την κουβέντα. Το παιδί αυτό είναι 20 χρονών αλλά τα χαρακτηριστικά του έχουν παραμορφωθεί. Εχει μια πολύ επιθετική μορφή μεταστατικού καρκίνου. Το χειρότερο είναι πως μια από τις μεταστάσεις είναι σε ένα σημείο στον εγκέφαλο που του προκαλεί μια παρενέργεια, κάτι σαν επιληψία 3-4 φορές τη μέρα! Μου τα 'λεγε η μάνα του και το σαγώνι μου είχε πέσει στο πάτωμα. Εκείνη δίπλα του όλη μέρα (κυριολεκτικά) να μαραζώνει κι ο πατέρας του όλη μέρα στο μαγαζί για να έχουν να φάνε. Δεν έχουν φύγει στιγμή από το μυαλό μου. Κάθομαι και σκέφτομαι εκείνες τις φάσεις που ξενέρωνα γιατί η γκόμενα δεν έστειλε μήνυμα, στη δουλειά κάποιος μου τα ζάλισε, η ομάδα έχασε, οι διακοπές ακυρώθηκαν τελευταία στιγμή κλπ...Αυτή η μαλακία που λέμε, το πάνω απ' όλα υγεία, αν το καταλαβαίναμε πραγματικά... Αν νοιώσουμε τι σημαίνει αυτή η φράση, θα αρχίσουμε να ζούμε διαφορετικά. Νομίζω πως τελικά η μεγαλύτερη δυστυχία στη ζωή είναι να χάνεις το παιδί σου (κι ας μην είμαι πατέρας), να το χάσεις αργά και βασανιστικά.