ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζεις επειδή το θες; Ή μήπως φοβάσαι το Θάνατο; Μα τι είσαι; Πες μου. Πως μπορείς να αξιολογείς τη ζωή; Τι ξέρεις εσύ από άυλα αγαθά; Θεωρείς τον εαυτό σου σοφό; Σε ρωτάω δειλέ. Πες μου. Γιατί δεν απαντάς; Μα τώρα πλέον είναι ξεκάθαρο. Δεν είσαι τίποτα. Το αποδεικνύει η σιωπή σου. Τρέμω με ανθρώπους σαν κι εσένα. Με καθοδηγείς λες. Με έφερες στη ζωή φωνάζεις. Με ανέθρεψες. Όλα όμως είναι ψέματα. Δεν έχω τίποτα να φοβάμαι. Τίποτα τ' ακούς. Τίποτα. Με μάθατε να φοβάμαι. Κουτοί. Και να μαι τώρα. Ξεσπώ. Και σεις τι κάνετε; Με κοιτάτε. Με τρώτε με τα μάτια σας. Γιατί; Επειδή σας λέω την αλήθεια. Λυπάμαι. Δεν ανήκετε στον κόσμο μου. Παρά ταύτα τον κάνατε δικό σας. Μου τον στερήσατε. Πλέον τίποτα δεν είναι παρθένο. Άραγε θα λογοδοτήσετε; Μα ήδη το κάνετε. Σας τρώνε τα λαμπρά κατορθώματα σας. Αλαζόνες καταντήσατε. Ανήθικοι. Ψεύτες. Υποκριτές. Διπρόσωποι. Μα ακόμη δεν το έχετε συνειδητοποιήσει. Σας έχει ρημάξει το σπιτικό σας το ίδιο. Συθέμελα σας έχει καταστρέψει. Συθέμελα θα καταστρέψει τα παιδιά σας. Τ παιδιά των παιδιών σας. Μα όχι εμένα. Δεν με έχει καταπιεί. Γι αυτό είμαι εδώ. Να σας φωνάξω. Μη φοβάστε. Αγαπήστε. Ζήστε. Αγγίξτε. Τα συναισθήματα ποτέ δεν πεθαίνουν αγαπητοί μου. Νομίζω αυτός είναι ο κόσμος μας. Μην τον διώξετε λοιπόν.