ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωρίζω κάποιον, περνάμε τέλεια, μιλαμε όλη μέρα, κάθε μέρα, χαμόγελα, πειράγματα, μουσική, πάθος, ένταση, μαγεία μέχρι τη στιγμή που σοβαρεύει...... Και μαζευόμαι. Και κλεινομαι, πλέκω το κουκούλι μου, κρύβομαι, μέχρι να σιγουρευτώ πώς είναι ασφαλές να βγω. Λόγος; Ραγάδες. Μακριές κόκκινες ραβδώσεις μόνο στην περιοχή της κοιλιάς και των πλευρών. Γαμωτο, γιατί κολλάω έτσι. Ενώ γενικά είμαι απίστευτη παρέα, κουλτουριαρα, αστεία, ειλικρινής, κλικ τέλος. Και δε γέννησα, τις έχω από το δημοτικό... Είμαι τόσο καιρό εδώ μέσα και βλέπω πολλές κοπέλες έχουν το ίδιο πρόβλημα. Κακεντρεχη σχόλια, ανασφάλειες, πήρα θάρρος από τον νεαρό που είπε για την κοπέλα του, που έσβησε το πάθος και πρόσεξε τις ατέλειες. Με λίγα λόγια, ωριμαστε. Υπάρχει ψυχή πίσω από αυτό το άχρηστο κουφάρι. Εγώ το ξεπέρασα. Και γνώρισα κάποιον και σοβαρεύει, μα δεν μαζεύτηκα. Είστε άνθρωποι, με αδυναμίες, ελαττώματα, ψεγάδια και ατέλειες. Η ζωή θέλει θάρρος, τόλμη και πάθος. Όταν αγαπήσετε τον εαυτό σας θα σας αγαπήσουν και οί γύρω σας. Δεν είστε μηχάνηματα. Ευχήθηκα πολλές φορές να μην μην τις εχω, αλλά τώρα την είδα αλλιώς, είναι κομμάτι μου και σε όποιον δεν αρέσει; Ξύδι και το κεφάλι αλλού. Στα διαλα πια, μας κάνουν κομπλεξικους.