ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς είναι όταν νιώθει κανείς μόνος ακόμα και αν έχει διπλά του ανθρώπους; Η μοναξιά προέρχεται από εμάς τους ίδιους, είναι δικό μας δημιούργημα; Ένα άνευ λόγου και αιτίας συναισθηματικό κενό? Τι μπορεί να πείσει τον άλλον πως “είμαι για σένα”; Υποθέτω ότι τίποτα δεν μπορεί να πείσει κανέναν. Οι άνθρωποι τελικά φεύγουν μόνοι, γεννιούνται και τις περισσότερες φορές (όχι όλες) τους περιμένουν με αγωνία και λαχτάρα άνθρωποι "δικοί τους". Μα γίνεται να είναι δικοί τους άνθρωποι? Γίνεται συνήθως όταν χρειάζονται βοήθεια. Αυτό αποδείκνυει ότι νοιάζονται. Όχι μόνο αυτό βέβαια! Όμως καταβάθος είναι όντα ξεχωριστά με άλλα “θέλω” και άλλη σκέψη, με απόψεις που διαφέρουν. Είσαι μόνος σε κάποια πράγματα και είναι λογικό. Κι όμως μια ανάγκη σε κάνει να θέλεις να έχεις καποιον δικό σου,άνθρωπο, που το θέλει, το δείχνει ότι σε νοιάζεται βαθιά, όχι όμως επειδή είναι συγγενής. Επειδή σε εχει διαλέξει σε έχει δεχτεί και είσαι δικός του άνθρωπος, τρέχει για σένα, τρέχεις κι εσύ γι’ αυτόν, είσαι η προτεραιότητα του, είναι η σκέψη σου βράδυ-πρωί. Ίσως αυτή τελικά να είναι μια από τις αποδείξεις που χρειάζεται ένας άνθρωπος.