8.8.2015 | 22:21
Χωρίς τίτλο. Απάντηση
Νομίζω πως απευθύνεσαι σε μένα. Ωραία τα κατάφερες. Σηκώθηκες και έφυγες, χωρίς να μου πεις τίποτα. Προσπάθησες υπό συνθήκες που ξέρεις πως με έκαναν να κολλάω στο να σου δείξω παραπάνω πράγματα. Περίμενα να μου πεις να βγούμε χωρίς να κάνεις πίσω, χωρίς να έχουμε μάρτυρες κάθε τρεις και λίγο. Φταίω στο ότι φοβάμαι τα αισθήματά μου όταν είναι δυνατά, γιατί νιώθω πως χάνω τον έλεγχο. Σαν να προσπαθώ κάθε φορά να σαμποτάρω αυτά που νιώθω. Εκλογικεύω τα πάντα και τα γειώνω. Δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό.. Είναι πρόβλημα δικό μου αυτό, δυστυχώς πάντα το είχα. Και όσο πιο δυνατό το συναίσθημα, τόση και η γείωση. Έχω άνεση στο να μιλήσω με κάποιον που είναι απλά καλός και με φλερτάρει και τα σκατώνω σε αυτόν που θέλω πιο πολύ. Γιατί φοβάμαι.. Κι εσύ γιατί φεύγεις πάντα και τα βροντάς όλα και χαλάς ότι πάει να φτιάξει? Και μου κάνεις και τον ανήξερο. Κι εσύ γειώνεις αυτά που νιώθεις. Γιατί φοβάσαι, παραδέξου το. Και μου μοιάζεις λίγο σε αυτό, παραδέξου το κι αυτό! Έπρεπε να φύγεις ξαφνικά και χωρίς να με δεις? Δεν μπορούσα να το ζητήσω! Λες και δεν καταλαβαίνεις. Βλάκα