ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Aυτό που με τρελαίνει είναι που δεν κατάλαβα πότε τελείωσε όλο αυτό που είχαμε μεταξύ μας. Αν είχαμε ποτέ κάτι πραγματικά. Εάν και δεν νομίζω να ήταν όλα στην φαντασία μου γιατί δεν γίνετε όλα όσα μου έλεγες να ήταν ψέματα. Κάποτε ήθελες και εσύ να με δεις, με έπαιρνες τα βράδια τηλέφωνο, σου άρεσε να με ακούς και με τον τρόπο σου μου έδειχνες πως σου λείπω. Ποτέ δεν ήξερα πραγματικά τι σκέφτεσαι για 'μένα ή πως νιώθεις, το προσπάθησα όμως. Λέγοντας σου τα δικά μου αισθήματα περίμενα να ανοιχτείς και εσύ λίγο περισσότερο σε 'μένα. Δεν αρνήθηκες ποτέ ότι με θες, ίσα ίσα μου έλεγες πως νοιάζεσαι και πως αν ήταν τα πράγματα αλλιώς θα προσπαθούσες. Σε πίστεψα και ακόμα μέσα μου πιστεύω πως ένιωσες έστω και κάτι μικρο για 'μένα. Δεν γίνετε να μην αισθάνεσαι τίποτα για ένα άτομο που επί ένα χρόνο ουσιαστικά έχετε μοιραστεί κάποιες στιγμές. έχουμε γελάσει , έχουμε κοιμηθεί αγκαλιά , έχουμε συναντηθεί στα κρυφά. Και οι δυο κάναμε πείσματα και οι δύο κυνηγήσαμε ο ένας τον άλλο. Το θέμα είναι ότι εσύ πάντα ήξερες πως νιώθω για 'σένα αλλά δεν μου φέρθηκες ποτέ όπως άξιζα, ενώ εγώ δεν ήξερα τίποτα πέρα απο αυτά που φανταζόμουν απο τις πράξεις σου και ήθελα να σου δώσω τα πάντα. Το αστείο είναι πως δεν είχα σκοπό να δεθώ μαζί σου και κατάφερες να με κάνεις να κολλήσω τόσο πολύ που δεν νιώθω την ανάγκη να μιλήσω καν σε κάποιον άλλο. Ο μόνος που σκέφτομαι είσαι εσύ. Μου λείπει ο τρόπος που μιλούσες, το γέλιο σου, τα χαζά αστεία σου, που όποιος άλλος τα έλεγε θα έλεγα "θεέ μου τι βλάκας", καλά και με 'σένα το έλεγα αλλά και πάλι με έκανες να γελάω. Αυτό που μου λείπει πιο πολύ όμως είναι η λαχτάρα που ένιωθα κάθε φορά για να σε δω και απο την στιγμή που μάθαινα πως θα έρθεις περίμενα μέχρι να σε πάρω αγκαλιά. Ένιωθα τόσο τέλεια, έβλεπα το "14" να περνάει και μετρούσα τις μέρες για να μπω μέσα και να έρθω σπίτι σου. Η καρδιά μου κάθε φορά όταν ερχόμουν ένιωθε αυτό το σφίξιμο, αυτο το άγχος λες και θα σε έβλεπα για πρώτη φορά και σκεφτόμουν τι θα κάνω μόλις σε δω, τί θα σου πω, αλλά όλα αυτά έφευγαν όταν έφτανα στο σπίτι σου γιατί το μόνο πράγμα που έκανα πρώτα πάντα ήταν να σε πάρω μια σφιχτή αγκαλιά και να σε μυρίσω. Εσύ είμαι σίγουρη πως ξέρεις τα πάντα για τα αισθήματα μου, εσύ για 'μένα είσαι ένα "δεν ξέρω" και πάλι όμως μου λείπεις και σκέφτομαι ξανά και ξανά, πως γίνετε να φερθείς τόσο άδικα σε κάποιον που σου έχει πει τόσα πολλά και με τις πράξεις του και με τα λόγια του και εγώ που δεν πήρα τίποτα απο 'σένα να σε θέλω ακόμα τόσο. Λιώνω στο γαμημένο βλέμμα σου. Θέλω να μου στείλεις ένα μήνυμα απλά να δεις τι κάνω.. Δεν θέλω ποτέ ξανά να "βρεθούμε" μαζί, μόνο ίσως για μια αγκαλιά και να κάτσουμε λιγάκι να μιλήσουμε, να με έχεις αγκαλιά και εγώ να σου λέω διάφορα, εσύ να με κοροιδεύεις και έτσι, χωρίς λόγο, εντελώς ανούσια, να περάσω απλά λίγες ώρες μαζί σου, απλά έστω να πούμε ένα σωστό "αντίο" γιατί δεν το είπαμε ποτέ, τουλάχιστον και οι δυο...