14.8.2015 | 00:12
Αναισθησία άνευ προηγουμένου...
Σήμερα παρέλαβα κάποια λίγα έπιπλα , για το σπίτι που θα μείνω με τον κάλο μου...Δούλευε ο καλός μου και καθώς δε μπορούσε να με βοηθήσει κάποιος άλλος ,τα παρέλαβα μόνη μου...Και όπως - αν και είμαι νταρντάνα - δεν την πάλευα με το ένα το έπιπλο και αφού ήταν αρκετά βαρύ για να το σηκώσω και το έσερνα αναγκαστικά , από το πεζόδρομιο μέχρι και την είσοδο της πολυκατοικίας μου λέει η καθαρίστρια " μη λερώσεις σφουγγάρισα"...Σκέφτηκα να της το φέρω κολάρο , αλλά λέω που να καθαρίζω τα αίματα τώρα...Και με είδε η κλώσσα του ελέους που σε κάθε 2 βήματα σταματούσα γιατί ήταν πολύ βαριά...Λοιπόν με τέτοια μυαλά , δεν υπάρχει καμία ελπίδα , καμία σωτηρία....