Στον πατέρα σου να πεις την αλήθεια κ να μην κρύψεις τον τρόπο κ όσα νιώθεις για αυτό που σου συμβαίνει. Του οφείλεις να είσαι ειλικρινής' μαζί του. Όσον αφορά για το τι να κάνεις πως να το χειριστεις σε αυτό νομίζω κανένας στη παρούσα φάση δεν μπορεί να σου απαντήσει. Δυστυχώς έχω βρεθεί στη θέση σου μόνο που το δικό μου τηλεφώνημα έσκασε μια δεκαετία αργότερα από τη δική σου ηλικία. Επειδή λοιπόν είχα κ εγώ έναν εξαφανισμένο γονιό για τον ίδιο λόγο από τα 11 μου αυτό που μπορώ να κάνω, που ίσως σε βοηθήσει είναι να σου πω πως ήταν για μένα. Στα 20 μου λοιπόν κ εγώ πραγματικά δεν ήθελα καμία επαφη. Δεν μπορούσα με καμία δύναμη να συγχωρήσω την εγκατάλειψη. Μεγάλωσα όμως κ έκανα δική μου οικογένεια κ ο θυμός κ η προδοσία που κάποτε ένιωθα έφυγαν κ στη θέση τους μπήκε μια νοσταλγία για αυτή τη φιγούρα που έλειπε από τη ζωή μου κ πολλά μα πολλά γιατί. Ένιωθα συνεχώς ότι κάτι έλειπε. Κ ένα όμορφο καλοκαιρινό μεσημεράκι στα 30 μου πια,βρήκα ένα μήνυμα στο κινητό μου από μια φωνή που μου έλεγε είμαι ο πατέρας σου. Εγώ λοιπόν τον συνάντησα κ σου προτείνω να κάνεις το ίδιο. Άκουσα όλα είχε να μου πει, περίμενα περισσότερα βέβαια ποιο αληθινά, άκουσα τις κατηγορίες προς το πρόσωπο της μητέρας μου(να ξέρεις ότι κ εσύ θα ακούσεις) αλλά το κυριότερο είναι ότι επιτέλους μίλησα μαζί του κ εγώ. Του είπα όλα όσα είχα μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια . του ζήτησα εξηγήσεις κ πάνω από όλα έβγαλα τα συμπεράσματα μου κ νιώθω ΕΓΩ εντάξει με τν εαυτό μου. Σου προτείνω λοιπόν να την συναντήσεις κ να κάτσεις να μιλήσεις μαζί της ανεξάρτητα πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.άκουσε τι έχει να σου πει κ βγάλε ότι νιώθεις εσύ από μέσα σου ακόμα κ αν είναι μόνο θυμός. Μην κρατήσεις απωθημένα. Κάντο για να νιώσεις εσύ πιο όμορφα κ γαλήνια. Κ πίστεψε με ετσι θα νιωσεις
18.8.2015 | 16:29
Τωρα τι θες;
Λοιπόν φανταστείτε: είσαι επτά ετών ξυπνάς για να πας στο σχολείο όπως κάθε μέρα και ο μπαμπάς σου ανακοινώνει με ψυχραιμια(που τη βρήκε δεν ξέρω) ότι η μαμά υθα λείψει για λίγο καιρό απο κοντά μας αλλά θα ξανάρθει. Η μαμ βέβαια δεν ξανάρθε ποτέ. Είχε γκόμενο μας παράτησε πατέρα και γιο και πήγε να ζήσει τη ζωή της μαγκιά της θα πουν κάποιοι. Δεν ξέρεις τι συνέβαινε με τον πατέρα σου θα πουν κάποιοι άλλοι. Όντως θα πω εγώ δεν ξέρω. Αυτομομως που ξέρω είναι ότι οτιδήποτε και να συνέβη με τον πατέρα μου είχε και ενα παιδί το οποίο το παράτησε. Και αυτός ο πατέρας ήταν και μαμά και μπαμπάς και αδερφός (έπαιζε μαζί μου με τις ώρες απο αυτοκινητάκια μέχρι ποδόσφαιρο). Και εκείνος ήταν άντρας και ακόμα και τωρα στα 48 Περιμένει με φύγω διακοπές για να φέρει γυναίκα στο σπίτι. Πριν δέκα μέρες χτησε το κινητό μου και μια φωνή μου συστήθηκε σαν μάνα μου και ότιθέει να με δει. Όταν αρνήθηκα με θράσος μου είπε ότι είμαι υποχρεωμένος να τη δω, να μην είμαι μνησίκακος και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στο λάθος και όλοι αξίζουμε μια συγγνώμη. Όταν της το έκλεισα έβαλε μπρος τα κατινίστικα μέσα. Μου έστειλε την αδερφή της (η οποία εδώ που τα λέμε όλα αυτά τα χρόνια ερχόταν και μας έβλεπε ) να μου πει ξανά τα ίδια και μάλιστα είχε το θράσος η καρακατιναρα η θεία μου να μου πει ότι ο πάτερας μου δεν ήταν και τόσο άντρας γι αυτό η μάνα μου τον παράτησε. Ακούω συμβουλές: πως αντιδράμε σε τετοιυς ανθρώπους; Τι λέω στον πατέρα μου; (Είναι διακοπές τωρα με φίλους και δεν ξέρει ότι η μάνα μου με πλησίασε. Είμαι 20 και νιώθω 80 απο τη σύγχυση
5
