ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστηκαμε σε ενα παρακμιακο φεστιβαλ τελη του Ιουνη. Ειχες πολλη πλακα και ηταν πραγματικα απροσμενο το πως μπηκες στη ζωη μου. Αρχισαμε να βγαινουμε και περνουσα πολυ ομορφα, νομιζω το ιδιο και εσυ. Κοιμομασταν τα ζεστα καλοκαιρινα βραδια με ανοιχτη την μπαλκονοπορτα και γυριζαμε την αθηνα που ολοενα αδειαζε, νιωθωντας σαν τους τελευταιους κατοικους που ξεμειναν πισω, εσυ αιχμαλωτος μιας παρατεταμενης εξεταστικης, κι εγω δεσμιος μιας σωρειας υποχρεωσεων. Προς τα τελη του Ιουλη, που εγω θα εφευγα διακοπες με φιλους κι εσυ θα γυριζες πισω στους δικους σου για το καλοκαιρι, περασαμε δυο μερες μαζι σε μια σκηνη. Εγω, εσυ, ο ηλιος και το πελαγος που παλευε με τις αποκρημνες παραλιες του νησιου. Ηταν πιθανον το ουσιαστικοτερο κομματι των διακοπων μου. Οταν αποχαιρετιστηκαμε, εγω για το ταξιδι με την παρεα μου κι εσυ για την επιστροφη στο πατρικο σου, δεν περιμενα οτι σημερα ακομα δε θα σε ειχα ξαναδει. Γιατι γαμηθηκε ο Διας ρε Γιωργο. Αρχισες να μου κοβεις σταδιακα καθε διαυλο επικοινωνιας, να αποφευγεις να με παρεις τηλεφωνο, μεχρι που στο τελος, μου ζητησες λιγο χωρο γιατι, οπως ειπες, η οικογενεια σου ειχε υποψιαστει για σενα και τη σεξουαλικοτητα σου, και το κλιμα στο σπιτι σε εκανες να νιωθεις αβολα. Ισχυριστηκες οτι τιποτα κακο δεν ειχε συμβει μεταξυ μας, και οτι δεν ειχε αλλαξει κατι, απλα ηθελες λιγο χωρο γιατι ειναι περιεργη η κατασταση σπιτι σου. Το σεβαστηκα, αν και δεν μπορουσα να ψυχολογησω την κινηση σου, απο το να μοιραστεις μαζι μου τα προβληματα σου -εστω και με την αποσταση που μας χωριζε- να προτιμησεις να κοψεις μαζι μου καθε ειδους επικοινωνια. Δεν ηθελα, αλλα το σεβαστηκα. Πραγματικα δεν ξερω τι συνεβαινε ολη εκεινη την περιοδο. Πραγματικα ευχομαι οι φιλοι σου να σε βοηθησαν. Προσπαθησα να ερθω σε επικοινωνια μαζι σου πριν 10 μερες περιπου, και με διαβεβαιωσες πως θα βρισκομασταν συντομα. Τωρα ξερω πως εισαι αθηνα, μακρια απο το πατρικο σου, και δεν εχεις στειλει ουτε για να δεις αν ζω ή πεθανα. Να ξερεις, δε μου φερθηκες καλα. Δεν ξερω τι συνεβη τις μερες εκεινες που ισχυριζοσουν πως ενιωθες αβολα, δεν ξερω αν το χρησιμοποιησες σα δικαιολογια για να με κανεις περα, δεν ξερω αν παρουσιαστηκε καποιο αλλο προσωπο, ή αν τελικα όντως βιωνες εναν ψυχολογικο πολεμο και μια κατασταση που αδυνατουσες να διαχειριστεις. Απο τη μια, ευχομαι να υπερεβαλες και να μη σου εχει συμβει κατι κακο. Απο την αλλη, αν εκανες κατι τετοιο και με αφησες ολο αυτον τον καιρο να ανησυχω για σενα και να σκεφτομαι πως σου συμβαινουν απαισια πραγματα, εισαι τουλαχιστον σκαρτος -και δεν μπορω να σε ψυχολογησω. Ετσι κι αλλιως δεν μπορω να σε ψυχολογησω. Μου εχεις πει αοριστα οτι θα βρεθουμε να μιλησουμε, να σου δωσω και τα πραγματα σου που εχω, κι εχουν περασει τρεις βδομαδες¨ με μονο σημειο ζωης δυο τρια κοφτα μηνυματακια. Δεν πετας εναν ανθρωπο που για ενα μηνα βλεποσασταν σχεδον καθε μερα, χωρις καμια εξηγηση και χωρις καν να αξιωθεις να το ξεκαθαρισετε κατα προσωπο. Ειναι κριμα για σενα που εχεις ψυχολογικα, και αδικο για μενα που τα βγαζεις πανω μου. Γαμησε τα.