ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι σαν να ζυγίζω τα όνειρά μου σε ζυγαριά που δεν αντέχει να σηκώσει το βάρος τους. Ξεκουρδίζεται, και όσο η πίεση συνεχίζεται, αρχίζουν οι ρωγμές να δημιουργούνται, μέχρι να σπάσει. Και τότε ποιόν να κατηγορήσω? Τη ζυγαριά? Που δεν ήταν αρκετά δυνατή για να αντέξει το βάρος? Ή μήπως τον ίδιο μου τον εαυτό, που δεν μπόρεσε να υπολογίσει πόσο θα αυτή θα αντέξει, και την υπερφόρτωσε?Τι να την κάνω μια ζυγαριά που είναι σπασμένη? Θα μου πεις να την πετάξω και να ψάξω να βρω μια καινούργια. Τόσες ζυγαριές βρίσκονται στο εμπόριο. Όλο και κάποια θα είναι κατάλληλη να αντικαταστήσει την παλιά χαλασμένη ζυγαριά. Αν όμως εγώ είμαι πολύ δεμένη με τη ζυγαριά μου, και δεν μπορώ να την αποχωριστώ? Θα μείνω στο σπίτι με την παλιά, που πλέον δεν δουλεύει, και θα περιμένω την καινούρια ζυγαριά να μου χτυπήσει την πόρτα?Μόνο που οι ζυγαριές δεν πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα να χτυπάνε τα κουδούνια, μήπως ανοίξει κανείς και πει πως τις θέλει.Αν θες να αγοράσεις μια, ξέρεις που να πας για να τη βρεις. Είναι εκεί και σε περιμένουν, μέχρι να πάρεις την απόφαση να πας και να ψάξεις. Ένα σωρό ζυγαριές έχει να διαλέξεις. θα μπεις, και θα πλησιάσεις την πρώτη που θα σου τραβήξει το μάτι. Θα ελέγξεις και τα υπόλοιπα στοιχεία της και θα δεις αν σε ικανοποιεί η όχι. Η μόνη παγίδα που κρύβεται πίσω από όλη τη διαδικασία, είναι να μην αργήσεις να πάρεις την απόφαση πως η παλιά σου ζυγαριά πρέπει να πάρει πόδι και να αντικατασταθεί. μπορείς να την κάνεις κομμάτια και να την πετάξεις στα σκουπίδια, ώστε να βεβαιωθείς πως δεν πρόκειται να την ξαναδείς ποτέ ξανά στα μάτια σου. Ή, μπορείς να την βάλεις σε κάποιο ντουλάπι στο σπίτι σου, να της ρίχνεις μια κλέφτη ματιά που και που, και ίσως να προσπαθήσεις και κάποια στιγμή να την επισκευάσεις, αν η ζημιά της δεν είναι ανεπανόρθωτη. Άπαξ όμως και βγεις για έρευνα αγοράς, πρέπει να είσαι αποφασισμένος, πως θα γυρίσεις σπίτι σου με μια καινούργια ζυγαριά, πριν εξαντληθούν όλα τα αποθέματα στα καταστήματα.Μπορείς φαντάζομαι να καταλάβεις ότι εσύ ήσουν η τελευταία ζυγαριά που αγόρασα. Πως μου έσπασες σχετικά γρήγορα και πως ακόμα δεν έχω πάρει την απόφαση για το τι θα κάνω με σένα. Τόσο καιρό έψαχνα έναν ανώδυνο τρόπο να σε βάλω στο συρτάρι μου, για να σε επισκευάσω λίγο αργότερα. Ήθελα να περιμένω να είσαι έτοιμος, και μετά την επισκευή να είσαι ακόμα πιο ικανός από πριν, και να μην μου σπάσεις τόσο γρήγορα. Ήθελα να είμαι έτοιμη και εγώ, σε περίπτωση που δεν θα κατάφερνανα σε επισκευάσω επιτυχώς. Όλον αυτόν τον καιρό, που βρίσκεσαι σε αναμονή, ομολογώ πως δεν ήταν λίγες οι φορές που πέρναγε απ'το μυαλό μου η σκέψη να σε κάνω χίλια μικρά κομμάτια, να σε χτυπήσω δυνατά και να σε διαλύσω. Και ύστερα, να διαχωρίσω ένα ένα τα κομμάτια σου και να τα πετάξω χώρια, για να μη σε βρει κανείς ποτέ και σε συναρμολογήσει, να μην βρεθείς ποτέ ξανά στο δρόμο μου. Πάντα όμως κάτι με κρατούσε πίσω. Όσο άσχημη κι αν ήσουν με τις ρωγμές και τα βαθουλώματα σου, η όψη σου πάντα μου θύμιζε το παρελθόν και με γέμιζε ελπίδες.Ήθελα να πιστεύω πως ακόμα με θέλεις. Ήθελα να πιστεύω πως είμαι σημαντική για σένα. Πως ακόμα και αν δεν μου το λες, με νιώθεις κοντά σου, με νιώθεις δική σου. Όπως ακριβώς νιώθω και εγώ για σένα. Να πιστεύω ότι εμείς οι δυο έχουμε πολλά κεφάλαια ακόμα να γράψουμε στην ιστορία μας. Και θα ήταν μια ιστορία από αυτές που δεν πιστεύεις ότι υπάρχουν όταν τις μαθαίνεις, και συγκινείσαι, και τα μάτια σου βουρκώνουν, και τις ζηλεύεις, αφόρητα τις ζηλεύεις, και θέλει χρόνο να ξεπεράσεις το γεγονός πως δεν έχεις ζήσει ποτέ τίποτα τέτοιο. Ήθελα να πιστεύω ότι με κάνεις στην άκρηγιατί δεν θες να δεθείς, κι αν δεθείς θα πληγωθείς. Ότι δεν προσπαθείς για να μας προστατεύσεις, ότι λες ψέματα πως με ξεπέρασες για να σε ξεχάσω, και ότι παρακαλάς να βρεις ένα τρόπο να μην χρειαστεί να τελειώσει έτσι η ιστορία. Ότι με σκέφτεσαι όσο σε σκέφτομαι εγώ και πως δεν μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ότι δεν θες καμιά άλλη από μένα, γιατί καμία δεν σου φαίνεται αρκετή για να με αντικαταστήσει. Ήθελα να πιστεύω ότι σου λείπω, ότι τα βράδια ο ύπνος δεν σε παίρνει χωρίς να με σκεφτείς, ότι ψάχνεις αφορμή για να μου μιλήσεις και παρακαλάς να ακούσεις κάτι για μένα. Ήθελα να πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια από τώρα οι συνθήκες θα μας ευνοήσουν, και θα τελειώσουμε αυτό που νόμιζα για μισοτελειωμένο. Ήθελα να πιστεύω ότι θα ερχότανε η μέρα που θα με έπιανες να μου πεις πως όλα όσα φαντάζομαι είναι αλήθεια, και ήθελα να σε πιστέψω. τόσος καιρός, η ίδια ιστορία..Δεν ξέρω αν είμαι πλέον εξαρτημένη, η απλώς έχω καλές προθέσεις, αλλά δεν πιστεύω, ή δεν θέλω να πιστεύω ότι δεν ήθελες να αντέξεις το βάρος που σου φόρτωσα. Νομίζω απλά ότι δεν ήσουν φτιαγμένος για τα κυβικά μου. Ίσως τελικά να είναι και τύψεις, τώρα που το σκέφτομαι, γιατί όταν σε αγόρασα, δεν διάβασα καλά όλα τα χαρακτηριστικά σου,θαμπώθηκα από σένα, και βιάστηκα να σε αγοράσω, και για να σε αποκτήσω αρνήθηκα να δω πως σου έλειπαν πράγματα βασικά, που εγώ συνηθίζω να αναζητώ στις ζυγαριές που ψάχνω για το σπίτι μου. Γιαυτό καταλήγω πως το καλύτερο που έχω να κάνω με σένα, είναι να σε βάλω σε ένα μεγάλο ξύλινο μπαούλο, να σε κλειδώσω καλά, και να πετάξω το κλειδί από το πλοίο, μέσα στο πέλαγος. να πάρω το μπαούλο και να το βάλω στο πατάρι μου, πάνω από το μπάνιο, εκεί που δεν μπαίνω ποτέ. Θα βρω και μια καλύτερη ζυγαριά, και θα σε ξεχάσω. Θα έχω αυτή πια για να μου δημιουργεί προβλήματα.Είναι πολύ ωραία η αίσθηση που έχεις όταν ξέρεις τι γίνεται μέσα στο μυαλό και στην καρδιά σου. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα δυο συμβαδίζουν. Γιαυτό αισθάνομαι τόσο αδικημένη. Γιατί από τότε που σε γνώρισα έχω πολύ καιρό να νιώσω έτσι. Αυτό που βλέπω τώρα, και δεν μπορούσα να καταλάβω πριν, είναι ότι τα έκανα όλα λάθος. Διαχειρίστηκα την κατάσταση με τρόποπου από την αρχή φαινόταν ότι θα οδηγήσει εδώ. Ήταν αδιέξοδο, και εγώ έτρεχα με χίλια. Ήξερα ότι θα βρω τοίχο, και συνέχιζα, γιαυτό και τελικά έφαγα τα μούτρα μου. Όπως όμως μου είχες πει και εσύ κάποτε, αυτή είμαι..Πάντα ισχυρίζομαι πως αν δεν νιώθεις έντονα, δεν νοιάζεσαι για τους ανθρώπους της ζωής σου, δεν τους εμπιστεύεσαι, δεν πληγώνεσαι, δεν τους θυμώνεις, δεν κλαις γι'αυτούς, δεν τους μοιράζεις χαμόγελα και δυνατά γέλια, τότε δεν ξέρεις πως να ζήσεις. Πως αν ζεις μόνο για σένα, ζεις μισός. γιαυτό ίσως να αντιμετωπίζω τα πράγματα έτσι, τόσο παθιασμένη, και επιπόλαιη, και βιαστική. γιαυτό σου ακούγομαι τόσο γελοία. ΔραματικήΞέρω πως δεν μιλάς έτσι, και μπορώ να υποθέσω πως δεν έχεις συνηθίσει να σου μιλάνε έτσι. Συνέβη όμως το εξής διασκεδαστικό.. Μια μέρα ξύπνησα, και κατάλαβα πως όσο και αν εγώ θέλω να είσαι η ζυγαριά μου, εσύ δεν συμμερίζεσαι την ίδια άποψη. και είναι πλέον ανώφελο να στενοχωριέμαι για μια ζυγαριά που πότε δεν ήθελε να την αγοράσω. δεν ξέρω αν σε έσπασα, η αν σε αγόρασα χαλασμένο, αλλά κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν να με ακούει να μιλάω για μια ζυγαριά. Μη μετανιώνεις για ο,τι κάνεις και ο,τι λες, αρκεί τη στιγμή εκείνη, κάθε σου ενέργεια να βγαίνει από την καρδιά σου. Ο,τι είμαστε ως άνθρωποι, προέρχεται από τα βιώματα μας. δώσε λίγο περισσότερο χώρο στους ανθρώπους που έχεις γύρω σου, και θα δεις πως θα εκπλαγείς από το πόσα πολλά εχανες τόσο καιρό. Μη φοβάσαι να μοιραστείς τον εαυτό σου με κάποιον άλλον,γιατί τελικά, όσο και αν στο τέλος πληγωθείς, μόνο καλό μπορεί να σου κάνει. κάθε άνθρωπος που βγαίνει από τη ζωή μας, αφήνει τον χώρο για κάποιον καινούριο.ελπίζω ο χώρος που σου αφήνω, να μην πάει χαμένος.. να είσαι πάντα άξιος και να προσέχεις.με εκτίμησηΧριστίνα Τ.