Συνφωνω απολυτα με το ροζ συννεφο & εγω παντρεμενη ειμαι εχω πιασει απειρες φορες τον εαυτο μου να νιωθω κουρασμενη απελπισμενη & να ξεσπαω πανω του να καυγαδιζουμε & μετα απο πεντε λεπτα σαν να μην τρεχει τπτ ασε που γελαμε κιολας. Ολα περνανε φτανει να εχει βασεις μια σχεση & η δικια σας φαινεται πως τις εχει. Μιληςε του εξηγηςε του πως θελεις να προςπαθηςετε & θα δεις πως & εκεινος εχει κουραςτει απο τις καθημερινες συγκρουςεις. Πηγαιντε μια βολτα να αλλαξει η καθημερινοτητα σας απο το να αλλοιωνοςαςτε μεςα στο σπιτι. Οτι κι αν γινεται σκεψου ποιος πραγματικα φταιει χωρις εγωιςμους & συζητηςε το μαζι του. Εχουμε παιδια δεν ειναι κριμα να στερηθουν τον πατερα τους απο ενα πεισμα;
22.8.2015 | 23:55
the end!
Νομίζω ότι με τον αντρα μου δυστυχώς φτάσαμε στο τέλος..Δυο ξένοι πια μέσα στο ίδιο σπίτι..Αυτα που κάνουμε μαζί ειναι μόνο για το παιδί μας..Έχουμε πει λόγια που είχαμε μέσα μας καιρό τώρα.Ξερω ότι μ'αγαπαει όπως κ εγώ το ίδιο αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό.Από τις 7 μέρες τις εβδομάδες τις 6 τσακωνόμαστε μόλις βάλουμε το παιδί για ύπνο.Έτσι απλά πετάξαμε τα δέκα χρόνια που μοιραζόμαστε τη ζωή μας.Οσο και να προσπαθούμε να υποχωρησουμε ο κωλοεγωισμος κερδίζει τις περισσότερες φορές.Και ξέρω ότι ειναι λάθος.Ξερω ότι έχουμε ένα υπέροχο παιδάκι που ειναι καρπός του έρωτα και της αγάπης μας..Αυτα όλα όμως αντικαταστάθηκαν από εγωισμό,πείσμα και καβγάδες.Κουραστηκαμε και οι δυο από αυτή τη κατάσταση.Φαίνεται ότι δεν θέλει κανεις από τους δυο να χωρίσουμε,αν το θέλαμε πραγματικά θα το είχαμε κάνει.Καποιος θα είχε φυγει..Γίνεται να διορθωθούν τα πράγματα;Γίνεται να κλείσουμε τα μάτια μας και να τα ανοίξουμε νομίζοντας ότι ειναι ένα άσχημο όνειρο;Αξίζει να προσπαθούμε άλλο;Το παιδί μας ειναι και θα ειναι η ζωή μας είτε μαζί είτε χωριστά αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.Σας αγαπώ..
2
