ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άσε πουλάκι μου..................

Διακρίνω σύσσωμο και ενωμένο το λομπι των pet-haters και haters γενικώς εδώ μέσα (σορυ για την Αμερικανιά, αλλά ελληνιστί δε βγαίνει το νόημα).Ναι, τελικά, το κοινό της lifo έχει μεταλλαχτεί άρδην, εδώ και κάποιο καιρό...Ε, ναι, αυτά σου κάνει η αλλαγή προφίλ και μετά ούτε "επώνυμα" σχόλια εγγεγραμμένων χρηστών σε σώζουν, ούτε τίποτα.Όσο για σας τους δήθεν εξ'αποστάσεως φιλόζωους που δε θελετε ζώα γιατί σας χαλάνε την ησυχία, λύστε πρώτα τα προσωπικά σας προβλήματα, σεβαστείτε και σεις τους διπλανούς σας και τη ζωή γενικότερα, και μετά να δείτε πόσο ξεκούραστοι και ελαφρείς θα νιώσετε.

επίσης αν τα νεύρα σου ειναι σπασμένα και δεν αντέχεις την ζωή δίπλα σου να πας να μείνεις μόνος-νη σου εκτος πόλης.

ένα θα πω = το "όπως κάνω και εγώ" με έκανε αυτόματα να σε βάλω σε κατηγορία αμοιβάδας....αν κατάλαβες τώρα τι σου λέω αυτόματα υπάρχει ελπίδα.

Όταν λες φροντίζεις αδέσποτα..τί εννοείς; τα στειρώνεις,τα εμβολιάζεις,τα προστατεύεις από τις φόλες,από τις ασθένειες,από τα αυτοκίνητα,από το κρύο,από τη ζέστη κ.ο.κ;Ά να σε πληροφορήσω πως όταν βλέπεις έναν σκυλάκο στο μπαλκόνι δε σημαίνει πως εκεί έχει εγκαταλειφθεί. Όταν βλέπεις ανθρώπους στα μπαλκόνια,απορείς ποιος ανεύθυνος τους εγκατέλειψε εκεί;

Δεν σε ενοχλούν τα μηχανάκια, τα αυτοκίνητα, οι πιτσιρικάδες που περνούν κάτω από το μπαλκόνι σου τα βράδια φωνάζοντας/τραγουδώντας, η τέρμα μουσική του γείτονα ή του κάγκουρα που περνάει με το αυτοκίνητο, το σκουπιδιάρικο στις 5 το πρωί,οι γείτονες που τσιρίζουν για να μαλώσουν τα παιδιά τους, η από πάνω που αποφάσισε να βάλει σκούπα στις 3 το μεσημέρι ( μπορώ να γράφω μέχρι αύριο) και είπες να γκρινιάξεις για τα σκυλιά; Ζωή στην πόλη φίλε μου, ησυχία και ηρεμία μόνο στο χωριό.

Φίλε/φίλη, σου έχω νέα!!Εδώ και πολλές δεκαετίες στο "σύγχρονο" κόσμο, έχει επικρατήσει η αστυφιλία, δηλ αυτό το κονσεπτ που στοιβαζόμαστε όλοι στις μεγάλες πόλεις και μένουμε ουσιαστικά όλοι μαζί σε μεγάλα κτίρια που γειτνιάζουν, ο καθένας στο κουτάκι του.Αποτελεσμα αυτής της γοητευτικής συγκατοίκησης, είναι θέλοντας κ μη, να μοιραζόμαστε μεγάλα κομμάτια (κ προσωπικά) των ζωών μας, π.χ:τους καυγάδες, τις φωνές, τις χαρές, τα βρισίδια, τις κλανιές, τις μουσικές,τα παιδιά/μωρά, τις φαγητίλες/τηγανίλες, σεξουαλικές κορυφώσεις, οικογενειακές μαζώξεις και - ναι - τα κατοικίδια.Και το κορυφαίο είναι, ότι - οκ, μέσα σε κάποια πλαίσια κ με ένα μέτρο - ότι ο καθένας μας στο χώρο του έχει απόλυτο δικαίωμα σε όλες αυτές τις συνήθειες που απαρτίζουν τον τρόπο ζωής του κ τα θέλω του.Να μην ξεχνάμε δε, ότι ειδικά το καλοκαίρι, που αναγκαστικά, για να μη σκάσουμε, τα'χουμε κι όλα ανοιχτά, το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο.Αλλά αυτή είναι η ζωή, suck it up. Και εγώ γυρνάω από τη δουλειά κ δε με αφήνουν τα μωρά των δίπλα, η μουσική του απέναντι κ η τηλεόραση των απόπάνω να ησυχάσω απόλυτα, αλλά δε θα αρχίσω να τα βαζω με όλους (ούτε να σπέρνω φόλες, σαν κάποιους δολοφόνους ομοίους σου).Όποιος δεν αντέχει, ας πάει στη φύση, αν μπορεί.