Η κατάσταση είναι δεδομένη. Βάλε στην άκρη την αδικία που νιώθεις και θέσε τις προτεραιότητές σου. Εφόσον η οικογένειά σου μπορεί να σε στηρίξει, μπορείς να παρακολουθήσεις την σχολή που θέλεις. Είναι πολυτέλεια να μπορείς να κάνεις αυτό που θελεις και να σε στηρίζουν οι άνθρωποί σου. Η οικογένειά σου θα συνεχίσει να είναι το στήριγμά σου και αν χαθείς με κάποιους από τους τωρινούς σου φίλους, αυτό θα συνέβαινε ακόμα κι αν είσαστε στην ίδια πόλη. Θα γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους. Τέλος, δεν απέτυχες σε κάτι. Αλήθεια.
26.8.2015 | 17:45
Ανάμεικτα συναισθήματα...
Έδωσα πανελλήνιες φέτος για δεύτερη φορά. Και φέτος και πέρσι έβγαλα πανω απο 18000 μορια, απλά εχασα την σχολή που ήθελα στην Αθήνα πέρσι για 25 μόρια και φετος για 15 μόρια.Και δεν είναι πως δεν είχα προσπαθησει! Έκανα μεγάλη προσπάθεια αυτά τα 2 χρόνια και δυστυχώς δεν απέδωσε. Και δεν ξέρω γιατί αλλά έχω νευριασει διότι πάντα είχα την ρομαντική πεποίθηση ότι αμα προσπαθουσες αργά ή γρήγορα οι κόποι σου δικαιωνονται. Αλλά δεν είναι πάντα έτσι και με έχει πάρει πολύ από κάτω. Τουλάχιστον πέρασα στην ίδια σχολή σε αλλη πόλη, αλλά και πάλι τα έξοδα θα ναι πολλά και δεν μας τρέχουν από τα μπατζακια. Επίσης θα αποχωρισθω όλους τους φιλους μου και την οικογένεια μου που είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ για εμένα. Ακόμα έχασα και την δουλειά που είχα κλείσει να πιάσω από Οκτώβρη και μου άρεσε απίστευτα.Η δικιά σας αντίδραση ποιά θα ήταν ρε lifoπουλα;Μην αρχισετε να λέτε πως ο καθένας είναι διαφορετικος και αντιδραει διαφορετικά κλπ,κλπ... το ξέρω αυτό. Πώς το βλέπετε το πράμα; Θα στεναχωριοσασταν που δεν τα καταφερατε ξανά ή θα είχατε αρκεστεί στο ότι θα σπουδάζετε κάτι που σας αρέσει στην επαρχία, παρά όλες τις θυσίες;Εσείς πώς θα αντιδρουσατε γιατί ειλικρινά χρειάζομαι να ακούσω και την γνώμη κάποιων τρίτων!
1
