ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα μιλήσω καθαρά εμπειρικά γι' αυτό το ζήτημα οπότε εκ των προτέρων, αν κάπου ακουστώ ότι γενικεύω... θα σας πω ότι στο μυαλό μου έχω συγκεκριμένα άτομα για τα οποία ισχύουν τα γραφόμενά μου. Θα ήθελα να διαβάσω και δικές σας τοποθετήσεις-απόψεις αν έχετε τη διάθεση, καθώς μπορεί να κάνω και λάθος. Λοιπόν, μου 'χει κάνει εντύπωση ότι τα άτομα που χρησιμοποιούσαν συχνά την έννοια της χρησιμοθηρίας για την αγάπη μιλώντας και επικρίνοντας είτε άλλους-είτε εμένα-είτε γενικά κι αόριστα τον κόσμο- αποδείχτηκαν οι ίδιοι χρησιμοθηρικοί. Αυτά που έκαναν εκείνοι ταίριαζαν στα δριμύ κατηγορώ τους. Ή αν δεν ήταν εν γενεί, τη δεδομένη περίοδο της ζωής τους έδειξαν (σε μένα έστω) ότι η συμπεριφορά τους δεν ήταν υποδειγματική και ειλικρινής. Οι συναισθηματικές καβάτζες, τα διπλό ταμπλό και η ανάγκη για να επιβεβαιωθούν από το άλλο μέλος για την ειλικρίνεια των συναισθημάτων τους ήταν εμφανής, ΕΝΩ στον αντίποδα δεν υπήρχαν αντίστοιχες απαιτήσεις από τον εαυτό τους. Που και πάλι, από μας μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις, όχι από τον άλλον. 'Όποτε, λοιπόν, βλέπω κάποιον-α να μιλάει για χρησιμοθηρική αγάπη(επί μονίμου βάσεως) μου ξυπνάνε μνήμες κι ένα κύμα εκνευρισμού. Δεν με ενοχλεί το πως θέλει να βιώνει κάποιος τις σχέσεις του. Με ενοχλεί να κρίνουν ακατάπαυστα τους άλλους άτομα που στην τελική ακόμη και δίκιο να χαν, δεν είναι καλύτεροι απ' αυτούς που ψέγουν. Βασικά, πιστεύω ότι δεν βλέπουμε ούτε τα πράγματα όπως είναι αλλά όπως είμαστε ή όπως μας βολεύει προκειμένου να μην κάτσουμε και δουλέψουμε τις αδυναμίες μας και τους φόβους μας. ΥΓ. Αν δεν είσαι σωστός και έντιμος απέναντι σε κάποιον, πώς θα νιώσεις κάτι όμορφο; Πάντα θ' αναρωτιέσαι αν ο άλλος σκέφτεται σαν εσένα, ειδικά αν δεν τον βρίσκεις χαζό...